Subthema 'auteurs'

Enige weken geleden promoveerde Wim Hazeu op een biografie van Simon Vestdijk. Hazeu schreef al eerder dikke boeken over Achterberg en Slauerhoff, maar wilde met zijn derde schrijversbiografie ook een academische graad in de wacht slepen. Zijn biografie mag er zijn. Wie zich wil informeren over Vestdijks leven, heeft aan Hazeus 1000 bladzijden meer dan voldoende.

Wie een van de boeken van Simone van der Vlugt (1966) heeft gelezen, weet dat zij een grote passie voor geschiedenis heeft. Ook in haar nieuwe boek "De bastaard van Brussel" weet zij feit en fictie, spanning en informatie op een bijzondere manier te mengen tot een boeiend historisch jeugdboek. Dit boek speelt zich af in de beginfase van de Tachtigjarige Oorlog. Geen clichés als "dappere geuzen" en "vuile spanjaarden". Wél veel aandacht voor het leed, de angst, het verdriet en de ellende die deze woelige tijd kenmerkte. We ontmoeten de fictieve hoofdpersoon Crispijn Matsijs, onechte zoon van Graaf Egmond. Als bierbrouwer van Brussel raakt hij verwikkeld in de strijd tussen rooms-katholieken en protestanten. De vervolging is heftig en ketterverbrandingen zijn aan de orde van de dag. Ook Crispijn komt in de kerkers terecht. Heel aangrijpend is het "Verslagh van de scherpe examinatie", het verhoor inclusief marteling. Door tussenkomst van zijn vader ontkomt Crispijn. Hij voegt zich na enige tijd bij de bosgeuzen. Uiteindelijk besluit hij zijn geluk in de noordelijke Nederlanden te zoeken.

Het is onbegrijpelijk dat Grace O'Malley op de been weet te blijven. Ze is nog maar net bevallen van haar zoontje of ze stapt al op de boot voor een zware reis naar Amerika. Het is bittere noodzaak dat de Ierse haar vaderland ontvlucht; de Engelsen zoeken haar, niet alleen omdat ze de vrouw is van de pas overleden vrijheidsstrijder Morgan McDonagh, maar ook de zus van Sean O'Malley, die een moord op zijn geweten heeft.

"Knielen op een bed violen" (2005) trok het afgelopen jaar veel aandacht en won vorige maand bovendien de AKO Literatuurprijs. De roman vertelt over Hans Sievez -alter ego van vader Siebelink-, die van zijn gezin vervreemdt doordat hij, na een ingrijpende mystieke ervaring op zijn kwekerij, totaal in de ban raakt van een zwaarmoedige vorm van geloofsbeleving. Uit de RD-recensie: "Siebelink schrijft een roman waarin emoties en ervaringen belangrijker zijn dan feitelijkheden. Hij wil geen beeld van het christelijk geloof, het calvinisme of het piëtisme schetsen, hij wil alleen maar zijn vader begrijpen. En hoewel hij ontzettend zijn best doet om te bevatten wat die vader bezielde, snapt hij er uiteindelijk toch niets van."

Joke Verweerd is inmiddels uitgegroeid tot een bestsellerauteur, vermeldt de brief van de uitgever bij haar nieuwe verhalenbundel "Spiegeling". En dat is ook zo. Wie kent niet haar romans? Joke Verweerd is niet meer weg te denken in het christelijke boekencircuit. Het is prachtig voor haar dat het publiek haar heeft gekozen als winnaar van de ND/CLK-publieksprijs 2005.

Het werk van de Duitstalige schrijver Hermann Hesse is een verademing tussen alle nihilistische rommel van dit moment. Hoe krijgt hij het voor elkaar dat je zijn verhalen slechts met een zucht wilt wegleggen?

Fjodor Michailovitsj Dostojevski (1821-1881)

Zou de Zweedse Academie dezer dagen bekendmaken dat Amos Oz de Nobelprijs voor literatuur 2005 heeft gewonnen? Dat zou niet verbazend zijn en bovendien mooi aansluiten bij de golf van belangstelling die zijn nieuwe boek teweegbrengt: "Een verhaal van liefde en duisternis". Deze vorig jaar in Israël verschenen autobiografische roman is nu in het Nederlands vertaald.

"Knielen op een bed violen" (2005) is het boek waar Jan Siebelink zijn leven lang naar toegewerkt heeft. Het is een roman over het leven van zijn vader, een poging om -met inspanning van alle krachten- te begrijpen hoe het komt dat iemand álles in zijn leven kan opgeven om vrede met God te krijgen.

"De Da Vinci Code" (2003) begint met de geheimzinnige dood van de conservator van het Louvre en eindigt met de ontmaskering van "de grootste samenzwering van de laatste 2000 jaar." Maar de misdadiger is geen persoon, de misdadiger is de kerk. Uit de RD-recensie: "Je vraagt je af welk beeld al die miljoenen Dan Brown-lezers van het christelijk geloof overhouden. De hele kerkgeschiedenis blijkt neer te komen op 2000 jaar misleiding, machtsmisbruik, vrouwenonderdrukking en gewetenloosheid. Daartegenover stelt de schrijver dan een lofzang op seksualiteit, vrouwelijkheid en vrijheid, al bevat het boek eigenlijk geen enkele expliciet-erotische scène. Dat heeft invloed, zelfs op christelijke lezers die wel beter weten."