Subthema 'auteurs'

Poëzie verkoopt niet zo best. Maar dat geldt niet voor Gerrit Achterberg. Van zijn "Verzamelde gedichten" zijn ruim 60.000 exemplaren verkocht en van de bloemlezing "Voorbij de laatste stad" zelfs meer dan 100.000. Ongekend hoge aantallen! Eind november verscheen "Alle gedichten", een nieuwe en complete uitgave van Achterbergs poëzie.

Sjaak Verbooms eerste roman, "Brandglas", werd in het RD positief ontvangen, maar in het ND weggeschreven. Zo zelfs, dat er daarna een pacificerend artikel van Hilbrand Rozema nodig was om de gemoederen wat tot bedaren te brengen. Gelukkig is Verboom er niet door ontmoedigd: vorige week verscheen zijn tweede roman, "De val van de Aleph".

Dostojevski behoort tot de christelijke wereldschrijvers die elke generatie opnieuw ontdekt. Passend moment voor een herontdekking is de nieuwe vertaling van zijn meesterwerk, "De broers Karamazov". Vijf redenen om deze "kunstenaar bij de gratie Gods" (ds. S. J. Popma) wél, en vijf redenen om hem níét te lezen.

De debuutroman van Els Florijn, "Laatste nacht" (2003), had de diepgaande vervreemding tussen man en vrouw, vader en zoon tot onderwerp. "Schaduw van de wolf", haar nieuwe roman, deelt met "Laatste nacht" het gegeven dat er een bijna onoverbrugbare vreemdheid tussen de romanpersonages bestaat, dat vertrouwdheid en intimiteit vrijwel altijd op inbeelding en zinsbedrog berusten.

"Niemandsbruid" is de laatste roman van de onlangs overleden schrijver Louis Ferron. Hij beschrijft daarin het leven van Adèle Schopenhauer, de jongere zus van de beroemde filosoof Arthur Schopenhauer: een klein leven in de schaduw van groten.

Van Arthur Japin verschenen kortgeleden "Alle verhalen". In deze bundel zijn zijn debuut "Magonische verhalen" en zijn tweede verhalenbundel "De vierde wand" opgenomen, tezamen met een aantal andere verhalen die later voor diverse gelegenheden zijn geschreven.

"Trots en in zichzelf besloten" heet het eerste deel van de biografie van Ida Gerhardt. In dit boek wordt een antwoord gegeven op de vraag hoe het toch komt dat Gerhardt zich zo lang miskend heeft gevoeld als dichteres. Haar werk werd sinds 1945 zevenmaal bekroond, maar pas de Prijs voor het Meesterschap van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde (in 1979 toegekend) betekende voor haar brede erkenning van haar literaire kwaliteiten.

In de Sionskronieken beschrijft Robert Elmer de spannende periode van de oprichting van de staat Israël aan de hand van de zoektocht van de 13-jarige Dov Zalinski naar zijn Joodse familie. De serie, gebaseerd op historische feiten en fictie, bestaat uit vier delen: "Opgejaagd", "Op weg naar Jeruzalem", "In gevaar" en "Broer of vijand?".

Dat Hooft, Vondel en Huygens grote namen zijn uit de literatuurgeschiedenis, weet iedereen - al was het maar omdat er zo veel straten naar hen genoemd zijn. Maar wie kent de naam van Daniel Heinsius, superprofessor in Leiden, secretaris van de Dordtse synode en topdichter uit het begin van de zeventiende eeuw? Zijn tijdgenoten hadden diep ontzag voor hem, het nageslacht is hem vergeten. De belangrijkste reden? Hij schreef een groot deel van zijn werk in het Latijn. "Daar zie ik mij een taak weggelegd", zegt dr. Jan Bloemendal, die Heinsius' leerdicht "De contemptu mortis" in het Nederlands vertaalde.

Jan van Aken, schrijver van diverse historische romans, werd om zijn vorige boeken geprezen als zou hij Umberto Eco naar de kroon steken. Hij heeft zich nu gewaagd aan een boek over het recente verleden, "Het fluwelen labyrint", dat speelt in het Amsterdam van de jaren tachtig van de twintigste eeuw.