Subthema 'auteurs'

Het is de verrassing van het jaar, misschien wel de verrassing van het decennium: de roman "Gilead" van de Amerikaanse schrijfster Marilynne Robinson. Hier bewijst nu eindelijk iemand dat het kán, een christelijk wereldbeeld verenigen met een subtiel verhaal en een schitterende stijl. Hier wordt -via een stervende hoofdpersoon- werkelijk iets van het mysterie van het leven zichtbaar gemaakt.

"Zalig is hij die vertrouwt op de Heere/ Hij vindt troost in rouw en nood/ Alles zal ten goede keren/ Want Gods macht is groot." Dat zegt Adrian in zijn tafelgebed in "Maskerade" van de Noorse schrijver Lars Saabye Christensen (1953). Het staat in schril contrast met de verschrikkelijke afloop van de roman.

Drie boeken over Katwijk moest Robert Haasnoot schrijven om zijn kinderangsten onschadelijk te maken. "Waanzee" (2000), "Steenkind" (2002), en nu "De heugling". "Er is geen vader die op de uitkijk staat."

In de zomer van 1953 hield ds. J. T. Doornenbal voor de Rotary-club van Epe en omgeving een lezing over de dichter Gerrit Achterberg. De bekende hervormde predikant van Oene en de beroemdste dichter van Nederland waren kort daarvoor met elkaar in contact gekomen en bevriend geraakt. Dat had iets te maken met de waardering van ds. Doornenbal voor de gedichten van Achterberg, maar ook met hun gezamenlijke verleden: ds. Doornenbal (1909-1975) groeide op in Doorn, Achterberg (1905-1962) in het nabijgelegen Langbroek. Allebei kwamen ze uit de kring van de Gereformeerde Bond.

De vraag die ds. Doornenbal in zijn lezing over Gerrit Achterberg aan de orde stelt, is een vraag die de gemoederen in christelijk-literaire kring vaak heeft beziggehouden: Was Achterberg een christelijk dichter? Hij publiceerde weliswaar als beginnend dichter in "Opwaartsche wegen", maar later nam hij meer afstand van het protestantse literaire wereldje. In zijn specifiek christelijke gedichten blijven de kernwaarheden van het christelijk geloof echter recht overeind.

Mysterieuze geheimen en spannende intriges. Daar draait het om in het boek "Verduisterde schatten" en het daaropvolgende deel "Verborgen belofte", geschreven door Linda Chaikin. De belangrijkste rol is weggelegd voor Evy, een meisje dat niet op haar mondje is gevallen en de zaken tot op de bodem wil uitzoeken.

Dat de wederwaardigheden van "Scheepsmaat Woeltje" al decennialang door velen verslonden worden, is geen wonder. Ben je eenmaal begonnen aan de heerlijke verhalen over het jochie uit de Gouden Eeuw, dan blijf je smullen tot het eind. Leuk, dat deze drie delen opnieuw verschenen zijn.

De Libris Literatuur Prijs ging vorige week naar een roman die -dwars tegen de tijdgeest in- lezers laat nadenken over schepping en incarnatie, over liefde en geloof. Schrijver Willem Jan Otten: "Geweldig, dat je een paar weken lang de kans krijgt om in het publieke debat woorden te laten vallen die daar niet vaak genoemd worden. Er kwam die avond een verslaggever naar me toe, heel jong nog: "Wat is dat precies, een scheppingsverhaal?""

"Adonai gaf en Adonai nam. De naam van Adonai zij geprezen", citeert de Praagse jood Moshe tijdens de viering van het Pascha. Het is alsof Jochem de Wit zijn vader hoort preken. In zo'n God kan hij niet geloven. "Pesach in Praag" van Frank Dorst is een opmerkelijke debuutroman.

Voor Nederlandse jongeren is het een ongewoon onderwerp. Maar in Colombia is het verhaal over Rosa de straatverkoopster, met alle nare toestanden eromheen, helaas niet zo ongewoon. "Rosa staat voor de vele moeders die uit liefde hun kind afstaan ter adoptie. Ik hoop dat dit verhaal bijdraagt aan de erkenning van hun liefde", aldus auteur Roland Kalkman.