Subthema 'auteurs'

Hilbrand Rozema bepaalt in zijn dichtbundel "Blauwe plekken" de verhouding tot zijn jeugd. Die jeugdwereld is verlaten en troosteloos, blijkt uit het openingsgedicht. Maar in de slotgedichten valt te lezen dat de meeste dingen er niet zonniger op geworden zijn na het verlaten van die wereld. In deze gedichten is er ontregeling: dingen gaan niet zoals ze zouden moeten gaan, de "luie dood" ligt op de loer.

Dit Griffioen-deeltje bevat elf verhalen van de Zuid-Afrikaanse predikant Thomas François Burgers (1834-1881). De verhalen behoren tot de Nederlandstalige Zuid-Afrikaanse literatuur: ze spelen zich af in de Kaapkolonie en zijn grotendeels geschreven in de jaren 1866-1870, toen het Zuid-Afrikaans wel al volop werd gesproken, maar nog niet of weinig geschreven.

Het Griffioenreeks-deeltje "Merlijn" verplaatst de lezer naar de kring rond koning Arthur. Het bevat een bloemlezing in hedendaags proza uit twee Merlijn-teksten: "Merlijns boeck" van Jacob van Maerlant -rond 1260 koster van Maerlant bij Brielle- en een vervolg daarop van zijn navolger Lodewijk van Velthem.

In de hervormde kerk van Muiden hangen twee wapenborden: het ene met het wapen van Pieter Cornelisz. Hooft en het andere met dat van zijn vrouw Leonora Hellemans. Waarschijnlijk zijn ze in 1647 opgehangen, toen Leonora haar openbare geloofsbelijdenis aflegde. Beide wapenborden bevatten ook een kort gedichtje, uiteraard van Hooft zelf: "Godts goedtheit" en "'s Menschen plicht".

Ooit wist de Congolese herdersjongen Assani niet eens dat hij een Tutsi was. Later vocht hij als commandant mee tegen naar Congo gevluchte Hutu’s. De Vlaamse schrijfster Lieve Joris schrijft in haar nieuwste boek over wat wel de Eerste Afrikaanse Wereldoorlog is genoemd: de bloedige strijd die Congo van 1998 tot 2002 totaal verlamde en miljoenen slachtoffers eiste. „Ik probeer met de ogen van het verleden naar Congo te kijken.”

Nog voordat hij de Nobelprijs voor literatuur kreeg, was hij al de bekendste schrijver van Turkije. En dat om verschillende redenen. Ik noem er twee. Toen Salman Rushdie in 1989 naar aanleiding van zijn roman ”De duivelsverzen” getroffen werd door de beruchte fatwa, was Orhan Pamuk de eerste in de islamitische wereld die het openlijk voor hem op nam. En toen hij in 2004 in een Zwitserse krant toegaf dat er in Turkije tussen 1915 en 1918 1 miljoen Armeniërs waren gedood en eraan toevoegde: „Alleen ik durf daar over te spreken”, werd hij aangeklaagd voor de rechtbank en ontstonden er heftige rellen rond zijn persoon in Istanbul.

Hélène Serafia Haasse wordt op 2 februari 1918 in Batavia op het Indische eiland Java geboren. Haar moeder is concertpianiste, haar vader bestrijdt in Nederlands-Indië de belastingontduiking. Als Hella twee jaar oud is, vertrekt het gezin voor twee jaar verlof naar Nederland.

In het jaar dat Columbus op het punt staat de Nieuwe Wereld te ontdekken, verliest de Spaanse Maria haar ouders en broertje aan de pest. Gelukkig hoeft ze niet van honger om te komen: ze vindt werk bij de rijke familie Delgado. Wat dit gezin niet weet, is dat Maria er ook komt spioneren of ze wel zuiver katholiek zijn.

Over immense grondzeeën en onverschrokken kerels die bij nacht en ontij het water opgaan zijn er boeken genoeg. Kinderboeken niet. Daar doet Edward Zwitser iets aan met zijn boek "Redding op het randje".

Over pesten zijn al heel wat jeugdboeken verschenen. J. F. van der Poel maakte het gevoelige onderwerp tot thema van zijn nieuwe jeugdboek "Pesten doet pijn".