Subthema 'auteurs'

Dat er heldinnen zijn, staat vast. Dat heldenlevens váker beschreven worden, is ook waar. Elyse Larson, auteur en fotograaf, wil het evenwicht in de beschrijving van helden en heldinnen herstellen. Ze schrijft een driedelige serie over vrouwen in de Tweede Wereldoorlog.

L. H. Wiener ontving in december 2003 de F. Bordewijk-prijs voor zijn in 2002 verschenen roman "Nestor". Nooit eerder kreeg hij een soortgelijke prijs voor zijn werk, hoewel hij al sinds 1967 schrijft. Bij slechts een kleine groep fijnproevers geniet hij grote faam. Maar zijn uitgever heeft sinds vorig jaar al zijn verhalen opnieuw laten verschijnen in twee kloeke delen; onlangs verscheen het tweede deel. Dat lijkt bedoeld om tot een bredere waardering van zijn oeuvre te komen.

Gelukkig kan de teller weer een nummer erbij tikken; er is weer een roman van Hollandse bodem. Joke Verweerd is een actieve schrijfster die op een trouwe, vasthoudende manier gewoon aan het schrijven blijft. Ik ben blij met een roman van haar. Ik geef er de voorkeur aan boven haar verhalenbundels omdat ze in romans meer de diepte ingaat. Deze keer heeft ze gekozen voor een oer-Hollands thema en decor; de golden delicious op de voorkant blinkt je tegemoet. Ik ben dol op appels en het kost niet veel moeite om deze roman te verorberen.

Verhalen moet je vertellen, het liefst op je eigen manier. Zo blijven ze leven en wekken ze telkenmale ontroering, huiver, zelfs afschuw. Een 'feest' dus van herkenning, angst en medelijden, ingrediënten die Aristoteles al voorschreef in zijn "Poetica". We treffen ze allemaal aan in "Griekse mythen" van Imme Dros en beeldend kunstenaar Harrie Geelen.

In "De zoon uit Spanje" wordt een oud familiedrama onder het stof vandaan gehaald. Vader Gerlof de Windt ligt op sterven. De laatste verjaardag van vader, zo vinden de kinderen, moet groots worden gevierd, met als hoogtepunt de verzoening tussen vader en de zoon uit Spanje. Via pa en de kinderen horen we hoe deze zoon, Bardo, na veel omzwervingen, terugkeert naar zijn vader, om weer opnieuw te verdwijnen.

"De leeuw van Modderspruit", "De held van Spionkop", "De overwinnaar van Nooitgedacht" - de titels roepen onmiddellijk herinneringen op aan de avonturen van veldkornet Louis Wessels en zijn trawanten. Minder bekend is dat auteur L. Penning zijn beroemde boeken schreef zonder ooit in Zuid-Afrika geweest te zijn. Maar dankzij zijn grondige bronnenonderzoek stemt het beeld dat hij oproept tot in detail overeen met de werkelijkheid. Althans, met de werkelijkheid zoals de Boeren die zagen.

De belangrijkste protestantse schrijver uit de eerste helft van de twintigste eeuw is zo goed als vergeten. Maar met de prachtige biografie die Hans Werkman aan hem wijdde, kunnen de kansen keren. Werkman promoveerde gisteren aan de Vrije Universiteit op zijn onderzoek naar J. K. van Eerbeek: "Ik zou zijn leven niet graag overdoen, hij heeft een zwaar leven gehad. Maar als hij radicalere keuzes gemaakt had, had hij dit werk niet geschreven."

Na enkele vingeroefeningen is nu de biografie verschenen van Hans Werkman over de schrijver J. K. van Eerbeek, pseudoniem voor Meindert Boss. Als er een is die voor zijn talloze activiteiten ten behoeve van de Nederlandse literatuur in het algemeen en de christelijke literatuur in het bijzonder een doctorstitel verdiend heeft, dan is het Hans Werkman wel. Als hij deze biografie niet als proefschrift had ingediend, had hij voor zijn 65e verjaardag dit jaar een eredoctoraat moeten krijgen.

Postuum wordt hij gezien als een van de grootste schrijvers van Europa: Sándor Márai. Maar Márai heeft het succes van zijn boeken niet mogen meemaken. Hij werd geboren in 1900 in het toen in Hongarije gelegen Kassa (nu Slowakije). Het tragische wil dat hij in 1989 in San Diego (VS) als een totaal vereenzaamd en vergeten mens zelfmoord pleegde. De zegetocht van zijn werk gaat intussen door. Na de Nederlandse vertalingen van "Gloed", "De erfenis van Eszter" en "De opstandigen" verschijnt "De gravin van Parma".

Een jongen kan niet met zijn stiefvader opschieten en loopt van huis weg. Echt origineel is de thematiek niet, maar dat hoeft ook geen voorwaarde voor een goed verhaal te zijn. Hans Mijnders bewijst dit in "Cirkels".