Subthema 'auteurs'

In een essay over de schilder Hans Giesen uit 1992 vertelt de schrijver J. Bernlef hoe hij, lezend in een autobiografisch verslag van een blind geworden man, een licht gevoel van afgunst ervoer. "Misschien, zo dacht ik, had hij de tuin wel veel beter gezien dan ik met mijn ogen, maar zonder mijn oren." Van deze gedachte kan Bernlefs nieuwe roman "Boy" de uitwerking heten.

Net voor de Boekenweek begon, verscheen deel 6 van Voskuils romancyclus "Het Bureau". Voskuil beschrijft in "Afgang" de neergang van de mens en de loop van menig leven.

Doeschka Meijsing heeft het boek geschreven dat haar hoofdpersoon had willen schrijven en diens tegenspeler uiteindelijk schreef: een roman over de tragiek van de tweede man, de man die altijd in de schaduw staat van de held. Meijsing is er uitstekend in geslaagd dit klassieke motief tot leven te brengen in het eigentijdse verhaal "De tweede man".

In de jongste Jip en Janneke-editie spreken de vrolijke wipneuskleuters geen woord Nederlands. "Quid tibi nomen?" vraagt Jip aan Janneke. Zij heet Jannica, hij luistert naar Jippus en tekkel Takkie naar Surculus (twijgje). Ter gelegenheid van de Boekenweek, die in het teken staat van de klassieken, heeft Harm Jan van Dam (51) achttien korte verhaaltjes van Annie M. G. Schmidt in het Latijn vertaald.

Opnieuw weeft Elsbeth Klein een mooi geconstrueerd verhaal rond de motieven rouw en reizen. Bovendien voegt ze daar in haar jongste roman "Morgen in Antigua" schuld als belangrijk thema aan toe. Weer weet de schrijfster emoties treffend te tekenen en sfeer voelbaar te maken, zodat je haar boek in één adem uitleest.

Een verhaal schrijven voor luisteraars. Met die bedoelingen begon de Romein Vergilius pakweg tweeduizend jaar geleden zijn epos "Aeneïs" (het verhaal over Aeneas) op papier te zetten. En ziedaar, de emoties blijken aan actualiteit en kwaliteit niets te hebben ingeboet. In een tijd van internet, e-mail en ander digitaal gedoe boeit juist de "Aeneïs" als nooit tevoren. Niet alleen vanwege klank, metrum en retoriek, maar ook vanwege de dramatiek, de liefde en het heldendom.

Als je schelpen op het strand ziet aanspoelen, nat van het zeewater, lijkt het of ze van glas zijn. Maar het glanzende verdwijnt, zodra er voeten overheen gaan. Met de titel van zijn novelle "De glazen schelp" heeft Jaap Zijlstra de broosheid van ons bestaan op het oog. "De grote zee van het leven maakt ons mooi, maar we kunnen door dat bestaan ook zo gemakkelijk gebroken worden." Marten en Tjerk, schizofreen en homofiel, vinden elkaar als tieners spelend aan de zee, maar krijgen het in hun leven heel moeilijk. Opnieuw een CLK-alternatief in de Boekenweek.

Het motief van de tragische dood van Eurydice, de bruid van Orpheus, is in de bekendste, autobiografisch getinte roman van Marnix Gijsen, "Klaaglied om Agnes" (1951), tweemaal verwerkt.

Harry Mulisch wil het raadsel van de wereld in één novelle vatten: het Boekenweekgeschenk 2000. Honderdduizenden Nederlanders zien zich dezer dagen geconfronteerd met Mulisch' "volledige waarheid." Logische en technische vaardigheden van de lezer schieten daarbij tekort: de schrijver heeft niet beter kunnen doen dan "het raadsel vergroten."

Imme Dros is een kind van de zee. In 1936 werd ze op Texel geboren. De oorlog wierp zijn zwarte schaduw over haar jeugd op het eiland, dicht bij de marinehaven. De veiligheid van haar energieke ouders bood een tegenwicht voor de dreiging van bommen en leed. Ook een vertellende grootmoeder was een rustpunt in haar leven. Ondertussen hebben verhalen en de zee alles te maken met het werk dat haar nu bezighoudt: het schrijven over mythologische figuren uit de klassieke Oudheid.