Subthema 'auteurs'

De zeventiende eeuw blijft tot de verbeelding spreken. In ieder geval tot die van schrijfster Deborah Moggach. In haar nieuwe boek "Tulpenkoorts" laat ze schilderijen uit die tijd spreken.

Wie onder de indruk is van het beproefde Thoene-recept, leze "Over mensen en engelen". De ingrediënten: een 'verantwoorde' historische hap met een rijke romantische saus. Het Amerikaanse schrijversduo heeft zich in het negentiende-eeuwse Ierland verdiept. Dit tweede deel van De Galway-kronieken verhaalt van twisten op allerlei terreinen. Politiek, oude landgoederen en liefdesperikelen blijven boeien.

Julia wordt in "Het veilige nest" heen en weer geslingerd tussen haar liefde voor Luuk en haar geloof. Geesje Vogelaar-van Mourik beschrijft hoe Julia uiteindelijk toch de juiste keuze weet te maken en haar relatie met Luuk verbreekt.

"Denk er altijd aan dat je een trots gelijkberechtigd burger van Pruisen bent. En vergeet ook nooit dat je een Jood bent. Mocht jij het vergeten, dan zullen er altijd anderen zijn, die je aan je afkomst herinneren." Deze woorden vormen het motto van het nieuwe boek van de Israëlische auteur Roman Frister, dat het tragische failliet van het Joodse assimilatiedenken nog eens nadrukkelijk illustreert.

Stephan Enters "Winterhanden" is geschreven met bedachtzaamheid. De stem die spreekt in de zes verhalen in deze bundel is precies en zacht. Een mooi debuut, dat qua vormgeving een beetje doet denken aan een dichtbundel: een eenvoudige vormgeving en een heldere indeling.

Honderdtwintig jaar na verschijning van het origineel kwam er een Nederlandse vertaling uit van "Marianela", een roman van de Spanjaard Benito Pérez Galdós. Er moet inderdaad snel méér van Galdós vertaald worden dan de twee romans ("Miau" en "Tristana") die al in het Nederlands voorhanden waren, vindt de uitgever.

Het is een aantrekkelijk thema: de spanning tussen de eigen traditie en de grote wereld daarbuiten. Chaim Potok werd er wereldberoemd mee. Sindsdien hebben ook andere Amerikaans-Joodse schrijvers -van wie Pearl Abraham wellicht de bekendste is- zich op het onderwerp gestort. Zo langzamerhand is er sprake van een apart genre, het genre van de 'assimilatieroman'. Jongste vertegenwoordiger ervan is Allegra Goodman met "De waterval van Kaaterskill".

Alice zat aan de waterkant, toen er een Wit Konijn langs kwam rennen. Ze liet haar lezende zusje achter en volgde het dier. In haar haast rolde ze in een konijnenhol, dat bodemloos leek te zijn. Ze viel heel diep en heel langzaam. Vandaag de dag valt Alice nog steeds. Haar avonturen in Wonderland worden nog altijd herlezen én herdrukt. Helen Oxenbury verluchtte de jongste uitgave met veel mooie illustraties.

Een lastig ventje op school, een jongeman die liever het theater bezoekt dan zijn lessen leert, een knaap die uit baldadigheid peren steelt, een student die samenwoont, die op zijn achttiende jaar vader wordt, die lid i s van een verboden sekte... Allemaal ingrediënten voor een spannend verhaal! Het zijn echter de gegevens die Aurelius Augustinus van zichzelf heeft doorgegeven door middel van zijn geschriften. De meeste biografische elementen zijn terug te vinden in zijn bekende "Belijdenissen". Het zijn deze en vele anderen feiten betreffende de belangwekkende kerkvader die Henry Coray inspireerden tot het schrijven van een geromantiseerde biografie.

Zeventien jaar geleden tekende ik in op de "Historisch-kritische" uitgave van het werk van de Boheems-Oostenrijkse schrijver Adalbert Stifter (1805-1868). De romans en novellen van Stifter -zoals de "Bunte Steine" en bovenal de roman "Der Nachsommer"- hadden grote indruk op me gemaakt. Ook voor je literaire liefdes moet je wat overhebben.