Subthema 'auteurs'

Het succes van Kerstin Ekmans roman "Zwart water" (1994) in Zweden én in Nederland heeft uitgever Bert Bakker er wellicht toe gebracht om ouder werk van haar in druk te brengen. De roman "Het Engelenhuis" werd in de jaren zeventig geschreven en is nu in het Nederlands verkrijgbaar. Het is het derde deel van een vierluik, waarin Ekman de ontwikkeling van een klein Zweeds stadje vertelt.

"Het huis van de zeven zusters". Zo heet het debuut van de Nederlandse Elle Eggels (1946). Uitgeverij Vassallucci gooit er een stevige promotiecampagne tegenaan. De verkoop loopt als een trein. Eggels wordt meteen bejubeld als de Nederlandse Isabel Allende.

Het gebeurt niet veel dat een Nederlandse schrijfster kan zeggen dat ze meer dan 1 miljoen boeken verkocht heeft. Tot dit selecte gezelschap is Yvonne Keuls met "Mevrouw mijn moeder", haar nieuwe boek, toegetreden.

Waar is Joke Verweerd zelf in "Permissie"? Die vraag mag gesteld worden, want het lezen van haar boek is immers het bladeren in een familiealbum. "In oma Moesina, Nonnie en Dee zit wel iets van mij. In het zorgzame van oma, in de zich afzettende houding van Nonnie en in de haar identiteit zoekende Dee. Ik hoop vooral dat er ook iets van mij zit in Suus, die los van de omstandigheden op God vertrouwt."

Een jonge vrouw gaat op zoek naar de waarheid over haar verleden. Daarvoor heeft ze haar familie nodig. De schrijfster Marion Bloem sluit met haar jongste roman aan op het Boekenweekthema. Over "ver van familie" en het "ontbreken van familie".

Eva Bouman verzamelde en bundelde acht korte verhalen over zussen. Ze zijn tijdens de afgelopen decennia al in andere uitgaven verschenen. Voor het gros geldt dat het beter bij die ene publicatie had kunnen blijven. Onder de auteurs zijn Hermine de Graaf, H. Marsman, Margriet de Moor en Manon Uphoff.

Sommige schrijvers van korte verhalen zijn als beginnende dominees: ze willen alles in één preek aan de orde stellen. Dat kan van de auteurs die in het CLK-actieboek "Een steenworp afstand" vertegenwoordigd zijn, niet gezegd worden. Ze overschatten hun mogelijkheden niet, ze kiezen voor een beperkte, afgebakende thematiek. Komt het daardoor dat de bundel als geheel minder indruk nalaat dan de novelle "Kaj", die het CLK vorig jaar als actieboek presenteerde?

De vader en de moeder zijn vreemden geworden. Ze beseffen niet wat er gaande is, ze herkennen hun omgeving niet meer. Marijke Hilhorst worstelt met het ontluisterende dementieproces bij haar ouders, maar verdiept zich tegelijkertijd in hun verleden. Uit tientallen losse scherven construeert ze een indrukwekkend beeld van hun leven en dood. En meer dan dat. "De vader, de moeder en de tijd" is het portret van een generatie, van alle mensen die leven vanuit de vaste structuren van familie, buurt en kerk, terwijl hun kinderen zich daaruit losmaken.

Willem Brakman (1922) begon zijn carrière als arts. Al tijdens zijn studie besefte hij een verkeerde keus gemaakt te hebben, maar hij zette door vanwege de wens van zijn moeder. Hij koos voor de richting waar hij dacht de minste problemen tegen te komen, de bedrijfsgeneeskunde. Een succesvol arts is hij niet geworden. "Mensen klagen altijd. Weinig verdienen, beroerd worden, een rotbaan en een slecht huwelijk. En dan naar de dokter: Ik ben zo moe. Daar heb ik geen geduld voor."

De gedichten van de Vlaming Herman de Coninck getuigen van een zoektocht naar zichzelf en naar zijn relatie met de dingen om hem heen. Mei vorig jaar overleed De Coninck plotseling, onderweg naar de opening van een literair congres in Lissabon. Omdat met zijn overlijden zijn oeuvre voltooid was, zag uitgeverij De Arbeiders- pers reden een uitgave van zijn verzamelde gedichten op de markt te brengen.