Subthema 'auteurs'

Jan Colder hebben Willem en Jan van der Linden de hoofdpersoon van hun deze maand verschenen roman genoemd. Die naam is een signaal: helemaal serieus valt Colder niet te nemen. Hij is de schelm van dit kolderieke verhaal, altijd uit op zelfbehoud, op eigen winst, waarbij hij wat zijn methodes betreft niet bepaald kieskeurig is. Toch kun je hem als lezer niet onsympathiek vinden - zoals dat ook hoort in een goede schelmenroman.

De naam Toon Tellegen zal door mensen die enigszins vertrouwd zijn met kinderliteratuur direct in verband worden gebracht met zijn dierenverhalen. Een paar kenmerken van deze verhalen volgens de auteur: van elk dier komt maar één exemplaar voor, alle dieren zijn even groot en ook spreken ze allemaal dezelfde taal. In zijn nieuwe verhalenboek, "De genezing van de krekel", heeft de schrijver deze regels toegepast.

Brock en Bodie Thoene hebben zich een grote plaats verworven in het hart van de christelijke boekenliefhebber. Zodra er een nieuw boek van het Amerikaanse schrijversechtpaar verschijnt, hebben alle ander titels geen schijn van kans meer. Onmiddellijk voert het de RD/CLK-toptien aan. Dit voorjaar verscheen “Alleen de rivier weet wat vrijheid is”, het eerste deel van een nieuwe serie rond de wortels van het Iers-Engelse conflict in de 19e eeuw.

Flavius Josephus was een gewiekste man. Door de Romeinse veldheer Vespasianus te voorspellen dat hij ooit keizer zou zijn, wist hij zijn leven te redden. Zijn naam kennen we nog steeds; die leeft voort door zijn beschrijvingen van de Joodse geschiedenis. R. Hoogerwerf-Holleman heeft onlangs ”De Joodse Oorlogen” ter hand genomen. Op basis van de feiten die Josephus aandraagt, heeft ze een roman geschreven over het wel en wee van een Joodse familie tijdens de verwoesting van Jeruzalem door de Romeinen.

Als je de novelle "Over het water" van H. M. van den Brink (1956) leest, ontdek je gaandeweg dat deze novelle veel meer in zich heeft dan je op het eerste gezicht vermoedt. En toch lijkt het zo simpel: in 1944 staat een jongen, Anton, op een steiger die toebehoorde aan een roeiersvereniging, die totaal vervallen is. Hij legt zich neer en wordt overvallen door herinneringen. Hij groeit op in een volksbuurt in Amsterdam, waar hij samen met zijn ouders een teruggetrokken, 'grijs' leven leidt. Een krant wordt niet gelezen, licht is een schaars goed, ze bezoeken het badhuis, waar ze zich, ondanks "het grijzig waas over de tegels van zeepresten met vuil en vet gemengd" wekelijks reinigen, en op zijn zeventiende werkt hij op een kantoor, waar hij zijn tijd slijt met tellen, facturen schrijven en potloden slijpen. Deze start blijft zijn hele leven stempelen: "Als er iets was dat ik van huis had meegekregen, dan was het de overtuiging dat wij niets bijzonders waren en ons ook in niets van onze buren zouden moeten onderscheiden".

Volgens Harry Mulisch zijn er twee soorten schrijvers: de ene soort schrij ft onvergetelijke boeken, de andere onvergetelijke zinnen. De Belgische auteur Maria Rosseels behoort stellig tot de eerste categorie. De vorm van haar romans is steeds dienstbaar aan de grote ideeën die erin centraal staan.

Een vrouw van 23 jaar vertrekt op een dag halsoverkop naar Nieuw-Zeeland om het verhaal van haar ontvoering als baby te reconstrueren. Ze wil met eigen ogen zien waar ze als baby is geweest. Als alwetende verteller brengt ze de lezer op de hoogte van de motieven en ervaringen van de ontvoerders.

Het schrijverschap van Joke Verweerd is in ontwikkeling. Met "Permissie" schreef ze een mooie, goed geconstrueerde roman, waarin uit duizend kleinigheden blijkt hoezeer ze haar onderwerp beheerst. Het leven van een Indische familie in Nederland en de ervaringen van een Nederlandse in Indonesië zijn op een evenwichtige manier tot één verhaal verwerkt.

Sommige onderwerpen zijn tijdloos. Ze worden steeds weer (of pas na een lange tijd voor het eerst) besproken en beleefd. Wilhelm Dichter werd in 1935 geboren in Boryslaw, dat toen in Polen lag, maar sinds de naoorlogse herverdeling in Oekraïne ligt. Hij overleefde met zijn moeder de oorlog. In 1944 repatrieerde hij met haar naar Polen, omdat de streek waar hij leefde Russisch eigendom geworden was. Dichter studeerde natuurkunde aan de Technische Hogeschool van Warschau en gaf daar 13 jaar les. Sinds 1968 woont hij met zijn gezin in de Verenigde Staten in de buurt van Boston. Hij is computerspecialist. "Paard van God" is zijn debuut, in het Pools geschreven. Hij zegt erover: "Ik wilde een taal schrijven waarmee je onbeschrijflijke dingen zo kunt beschrijven dat de mensen nu geboeid raken, zonder door de verschrikkingen van toen verlamd en overweldigd te worden."