Subthema 'auteurs'

Van tijd tot tijd reis ik naar Westerbork om in het Herinneringscentrum Kamp Westerbork met de staf aldaar over de organisatie van conferenties en over de voorbereiding van boeken te spreken. Sinds ik de roman "De nieuwe engel" van Klaus Siegel (geboren in 1934 in Düsseldorf) heb gelezen, heeft het landschap rondom het centrum voor mij een volkomen andere betekenis gekregen. Voortaan zijn de ervaringen van Otto Edelstein in "De nieuwe engel" deel van mijn beeld van dat kamp, dat als transitostation naar de echte plaatsen des onheils in Polen en Tsjechië fungeerde.

De geschiedenis vertelt ons dat 300 jaar geleden in het zuiden van Frankrijk een opstand heeft gewoed. Koning Lodewijk XIV had bevolen dat al zijn onderdanen rooms-katholiek moesten zijn, net als hij. Protestanten werden onder zware druk gezet en gedwongen hun geloof af te zweren. Duizenden zijn toen gevlucht, anderen kwamen terecht in gevangenissen en op de galeien.

Gerrit Kouwenaar (79) is een van de oudste dichters van Nederland. Hij is nog steeds productief en blijft artistiek op hoog niveau. Zijn nieuwe bundel heet "Totaal witte kamer" en schept geen vrolijk beeld van het menselijke bestaan. Waarom hamert Kouwenaar nu steeds op vergankelijkheid, gebrokenheid en zinloosheid?

Een novelle van uitgeverij De Ark in Amsterdam, dat is niet echt voor de hand liggend. De Ark, onderdeel van de Vereniging voor Verspreiding van de Heilige Schrift, -deze naam laat geen onduidelijkheid over het doel van de stichting- is meer bekend om de vele bijbelse boekjes en de religieuze of religieus-psychologische uitgaven, al dan niet op de werkelijkheid gebaseerd. Ik ben dan ook een beetje nieuwsgierig naar de motivatie achter de uitgave van "De beker" van Lucie Verhoeven.

"Poete, ist er vee snièuw in den emel?" De vragen die de driejarige Fransje Weststrate aan zijn moeder stelt, leggen zijn kinderlijke gedachtewereld bloot. Het is een wereld waarin hij worstelt met de begrippen dood, hel, hemel en eeuwigheid. Tot hij zelf de doodsrivier moet oversteken.

Wat een overgang is dat, van het werk op het zendingsveld in Afrika naar het 'gewone' leven in Nederland. Suzan Houtman heeft dan ook grote moeite om haar draai weer te vinden. In de roman "Ik laat u niet los" laat de schrijfster, L. Buth-Villerius, de worstelingen van Suzan zien.

Sherlock Holmes is zonder twijfel de beroemdste detective ooit. De excentrieke pijp rokende en viool spelende speurneus uit Baker Street 221b, Londen, loste de ingewikkeldste misdaden op met zijn buitengewone vernuft. Toen zijn geestelijke vader, Arthur Conan Doyle, hem in 1893 liet overlijden, kwamen er zo veel protesten dat hij Holmes een tweede leven gaf. Ook na honderd jaar is de detective uit het Victoriaanse tijdperk onverminderd populair.

Er zijn nogal wat auteurs, vooral dichters, die beweren dat literatuur niets met het leven te maken heeft. Poëzie zou een soort hoogstaand spel met de taal zijn, maar geen uitdrukking geven aan emoties van de dichter of aan zijn ideeën over het bestaan. De auteurs die een dergelijke opvatting huldigen, bedoelen natuurlijk vooral dat zij waardering hebben voor een bepaald soort literatuur, en voor een ander soort niet. Want anno 2002 worden beide literatuurtypes naast elkaar beoefend.

Als je de roman "Dochter van China" voor het eerst ziet liggen, valt de mooie, lichte uitstraling op. De naam van de auteur, C. Hope Flinchbaugh, is mij totaal onbekend. Enig zoekwerk levert als informatie op dat zij moeder en freelance journalist is, afkomstig uit Pennsylvania. Ze schrijft over onderwerpen als de vervolgde kerk, opwekkingen en opvoedingszaken. De roman "Dochter van China" is haar debuut.

"Er gebeurt iets als je gaat schrijven. Het is net als met reizen: je komt in onbekende streken en wordt door allerlei dingen verrast." Fotograaf Sjaak Verboom reisde in de afgelopen vijfentwintig jaar de wereld over om reportages te maken, maar de 'reis van het verhaal' kende hij nog niet. Wel als lezer, maar niet als schrijver. "Ik wist niet dat werken aan een verhaal zo fascinerend zou zijn."