Subthema 'auteurs'

Minder poëtisch van taal, wat alledaagser in de woordkeus (en daar bedoel ik niets negatiefs mee) is "Vuile handen" van André Boesberg, een boek uit de "Meesterclub", een serie geschreven door mensen in het (Belgische) onderwijs. Het gaat over basisschoolkinderen die met hun klas en hun juf en meester gaan kamperen. Maar vooral ook gaat het over twee vaders, die van Pieter en die van Annette.

"Eiland in de wind" is van de hand van Lieneke Dijkzeul, van wie op deze plek ook bijvoorbeeld "Een muis met klauwen" en "Bevroren tijd" werden besproken. Het boek vertelt over Andreas en zijn zusje Emma, die wegens moeilijkheden thuis een paar weekjes bij hun tante Titia op Bonaire gaan logeren.

Toen "De familie Heesters" in 1955 voor het eerst verscheen, merkte J. E. Niemeijer er in het toenmalige christelijk literair tijdschrift "Ontmoeting" over op "dat men er achter herkent de schrijver, die bewust niet heeft willen reiken naar het plafond van zijn mogelijkheden, maar die bij wijze van toegift, toch telkens meer geeft dan hij aan de opzet van zijn boek verplicht was." De recensent heeft gelijk. "De familie Heesters" mist de zinderende spanning, de ijzersterke psychologie en het dieptragische van Nijenhuis' "De Tornado", "Laatste Wagon" en "Dossier 333". Dat maakt dit boek echter niet minder de moeite waard.

Jacobus van den Domme, ikfiguur in "Gesprekken met Gabriël", doet zijn naam eer aan. Dat leert hij gaandeweg door 25 wonderlijke ontmoetingen met een aartsengel. Aanvankelijk meent Jacobus nogal wat rechten te hebben. Hij denkt bovendien geregeld profane en kleinzielige dingen. Het verhaal wordt daardoor pas mooi als Jacobus -halverwege het boek- geen eisen en vragen meer te stellen heeft. "Mild gefluister drong tot me door. "Je bent wijzer dan de engelen, Jacobus.""

In de serie goedkope herdrukken van De Groot Goudriaan verschenen deze zomer titels die kort na de oorlog voor het eerst hun weg naar talloze lezers vonden. Het betreft stuk voor stuk boeken die wat mij betreft een steviger jas en een mooier papiertje waard zijn. Toch is het een loffelijk streven van de uitgever om de drempel naar deze waardevolle en goed geschreven verhalen zo laag mogelijk te houden.

Kan een christelijke auteur een thriller schrijven? Johan Klein Haneveld heeft het geprobeerd met zijn debuutroman "Neptunus". Hij liet zich duidelijk inspireren door Alistair MacLean's "Ice station Zebra". De onderzeeër van MacLean verving hij door een ruimteschip dat in de 22e eeuw naar de planeet Neptunus reist, maar het thema is gelijk: er is een saboteur aan boord en die moet worden ontmaskerd. Juist het christelijke element in Klein Hanevelds boek verzwakt de spanningsboog.

Over de wereld van demonen en duivels verschijnen de laatste tijd verschillende romans. Christelijke schrijvers hebben het thema ontdekt en schromen niet hun fantasie erop los te laten. Erik de Gruijter levert een bedenkelijke bijdrage aan dit genre. "Exousia" is een psychologische thriller met een voor- én een nawoord.

"Natuurlijk kun je het." Het is een zinnetje dat Jean vaak tegen zichzelf zegt. En meestal redt ze het inderdaad. In de roman "Op de tast" beschrijft Susan Vreeland hoe deze doortastende blinde jonge vrouw zich ontworstelt aan de macht van haar vader, die het niet nodig vindt dat zij zelfstandig dingen onderneemt. Maar ook hoe zij met vallen en opstaan haar blinde man en vier kinderen verzorgt.

Moshe en Rachel, Luke Thomas, Dov en Jacov -in eerdere series heette hij Yacov- veroverden in de jaren '90 het hart van veel lezers. Zij speelden een belangrijke rol in "De kronieken van Sion" en in de reeks "Het Verbond van Sion". In het eerste deel van "De erfenis van Sion" keren ze terug. Bodie Thoene en haar man Brock laten hen de totstandkoming van de staat Israël meemaken.