Een van de leerstellingen van het christendom is de paradox dat een mens zichzelf moet vergeten om gelukkig te worden. Het geldt zowel voor het natuurlijke als voor het geestelijke. Vooral C. S. Lewis heeft daarop in zijn boeken nadruk gelegd. Hij gebruikt daarvoor ergens het woord "selfforgetfulness", een uitdrukking die te vertalen is als "zelfvergetelheid". Men moet daarbij echter niet denken aan een toestand van totale ledigheid. Het gaat om een ledigheid die gevuld is met iets van buiten het ik: muziek, een verhaal, een landschap, een andere mens, en allermeest God.
Lees meer
Subthema 'auteurs'