Subthema 'auteurs'

In zijn nieuwe roman over de hugenoten van Vivarais dicht Willem J. Ouweneel de hoofdpersonen opmerkelijk veel charismatische gaven toe. De profetieën zijn niet van de lucht en hier en daar is in het verhaal ook een gebedsgenezing geweven. Daarmee is het beeld van de hugenoten allerminst vertekend, vindt hij. "Onder een deel van hen bestond grote aandacht voor het werk van de Heilige Geest. Dat is een historisch gegeven."

Geschiedenis hoeft niet saai te zijn. Henk Koesveld heeft dit in zijn vijf reeds eerder verschenen jeugdboeken aangetoond. Voor de Christelijke Kinderboekenmaand schreef hij "De kleurvogel".

Maarten Luther was een fanatieke jodenhater die opriep tot uitroeiing van "het duivelse gebroed", tenminste, als we de Noorse schrijfster Bergljot Hobk Haff moeten geloven. Ze voert de kerkhervormer ten tonele in haar roman "De eeuwige vreemdeling", waarin ook Melanchthon en Bruegel aan het woord komen.

De Jardin du Luxembourg is een van de mooiste parken van Parijs. Groots, maar toch intiem. Verliefde studenten uit het Quartier Latin weten de plaats te vinden voor hun flirt, en twee eeuwen geleden was dat niet anders. Victor Hugo beschrijft in zijn fameuze roman "Les misérables" hoe Marius en Cosette in het park tijd en ruimte vergeten.

Een gevoel van vervreemding moet Chaja overvallen bij de aanblik van de Lange Kievitstraat. Nieuwe kantoren en bouwkranen veroveren haar geboorteplek. Maar bewaard gebleven panden én passerende orthodoxe joden zullen de filosofiestudente toch aan het Antwerpen van weleer herinneren. Het decor van "Twee koffers vol".

In de steen bij een bruggetje over een kristalhelder beekje te midden van de ruige heide, staat gebeiteld Psalm 104:24. Krassen op een rots misschien, maar toch wordt in klare woorden de schepping bezongen. Nu schijnt de zon en het is verleidelijk te bedenken dat Jane Eyre hier haar moede hoofd op het mos neerlegde in opperste verlatenheid toen de avond was gekomen van de dag waarop ze haar meneer Rochester vaarwel had gezegd. Zij, de jonge vrouw die in de roman "Jane Eyre" wegvlucht, belandt dan vanuit het "hemelsch-zoete" verleden in een "doodelijk-droef" heden.

Dat de grote geschiedenis verwoestingen aanricht in de levens van kleine mensen maakt Jacques Kruithof goed duidelijk in zijn boek "Schildersverdriet". Over een Brugse schilder en zijn godvruchtige vrouw die door de godsdiensttwisten van de Tachtigjarige Oorlog bruut van elkaar worden gescheiden.

Allard Schröder won twee jaar geleden de AKO Literatuurprijs met zijn roman "De hydrograaf". Dat was een wat geheimzinnige, intrigerende roman over een meneer die een zeereis maakte en de golven en het water in kaart probeerde te brengen. Die roman had wel iets van een leesavontuur. Dat wekt verwachtingen nu zijn nieuwe roman verschenen is. Opnieuw een boek van klasse? Jammer genoeg niet.

Maria Stahlie, onderscheiden met onder andere de Multatuliprijs, beschrijft in haar nieuwste roman, "Sint Juttemis", een zoektocht naar waarheid, naar echte vrijheid, die in het leven van de hoofdpersoon tot een ongekende hoogte stijgt. Het is een ontdekkingstocht, waarin Stahlie spanning en sfeer creëert, de waarschijnlijkheid achter zich laat en je meesleept over de grenzen van het brein. In "Sint Juttemis" is het onmogelijke mogelijk en krijgt de bevrijding een onverwachte gestalte.

De dag is nog lang niet ten einde als de hekken onverbiddelijk op slot gaan. Na zonsondergang mag niemand meer op het Forum Romanum rondwandelen. Rome koestert de restanten van het oude machtscentrum met zijn tempels, zuilen en triomfbogen zorgvuldig. Op plundering door barbaren met digitale camera's zit de stad niet te wachten.