Subthema 'auteurs'

Op tal van bijeenkomsten zal de komende weken een kerstgedicht voorgedragen worden. Wie nog iets geschikts zoekt, kan terecht bij het boekje "Zoals nog nooit een ster". Het is het tweede deel in een serie bloemlezingen rond de kerkelijke feestdagen - het eerste bevatte passie- en paaspoëzie. Samensteller is opnieuw ND-redacteur Rien van den Berg.

Het is een veelgestelde vraag wanneer het over poëzie gaat: Wat wil de dichter met dit vers nu eigenlijk zeggen? Deze vraag is natuurlijk alleen zinvol áls een dichter in zijn poëzie iets wil zeggen. Thomas Vaessens laat in een essay over de poëzie van Lucebert zien dat het soms beter is daar niet van uit te gaan.

Wie was het melkmeisje dat Johannes Vermeer op zijn beroemd geworden schilderij vastlegde? En het meisje met de parel? De Amerikaanse schrijfster Tracy Chevalier weet het. Het melkschenkende meisje heette Tanneke en het meisje met de glinsterende oorbel Griet. Beiden werkten volgens haar in het huishouden van Vermeer (1623-1676) in Delft. In de roman "Meisje met de parel" beschrijft Chevalier hoe Vermeer ertoe kwam een eenvoudig dienstmeisje te schilderen.

Misschien doet zijn werk wel het meest denken aan dat van Jacqueline van der Waals - als je een vergelijking zoekt. Ook zij schreef uitgesproken christelijke gedichten, ook zij vertaalde nogal wat Engelse gezangen. Misschien mag je die niet met literaire maatstaven meten. Toch is het in het algemeen zo dat de mooiste gezangen vaak ook het meest literair zijn. Niet in de betekenis van: ondoorgrondelijk, vol dubbele bodems. Wel in de zin van: het enige juiste woord op de enige juiste plaats, met gevoel voor ritme, stijl, beeldspraak.

In de roman "Toevlucht" vlecht Lynn Austin drie verhaallijnen prachtig door elkaar. Een van haar hoofdpersonen -de archeologe Abby- vertrekt in 1999 naar Israël om opgravingen te doen. Ze werkt er onder leiding van de oudere Hannah Rahov, wier bewogen levensgeschiedenis door middel van flashbacks getekend wordt. Samen vinden de vriendinnen bezittingen met de inscriptie "Leah". Van deze vrouw uit de eerste eeuw krijgen Abby en Hannah aan de hand van reconstructies een beeld, terwijl de lezer haar -eveneens via flashbacks- uitvoeriger leert kennen.

"Ik wil de P. C. Hooftprijs niet voor mijn 65e," merkte Gerrit Krol ooit publiekelijk op. De schrijver, sinds 1 augustus 67, is vermoedelijk een tevreden mens, want eerder dit jaar werd die eervolle prijs hem verleend. Ter gelegenheid ervan verschenen bij uitgeverij Querido maar liefst drie bloemlezingen. Ze laten Krols veelzijdigheid zien.

Zondigen, dat betekent je doel missen. Wie zijn catechesatieles vergeten is, kan dat nu lezen in de nieuwe roman van Karel Glastra van Loon. In "Lisa's adem" gaat het over zonde en schuld, en over het gevaar dat aan het gebruik van deze noties kleeft. Ook Thomas Verbogt schreef een boek over schuld. Zijn roman "Onze dagen" duidt ook voorzichtig een uitweg aan. Maar overtuigen doet dat niet.

Norel heeft het goed uitgekiend. In "Schipper Wessels", het laatste deel van de trilogie over Aart Wessels, veroveren de Hollanders onder leiding van Piet Heyn de beroemde Spaanse zilvervloot.

De titel van de thriller geschreven door Brandilyn Collins geeft de eerste aanwijzing dat de schrijfster geen gewoon boek geschreven heeft. Chelsea, de hoofdpersoon in "De ogen van Elisa", krijgt net als de profeet Elisa visoenen van God. Tot nu toe was Gods bedoeling daarmee duidelijk voor Chelsea en kon ze bijvoorbeeld mensen waarschuwen voordat iets wat zou gaan gebeuren. Dan krijgt ze een visioen waar ze geen raad mee weet.

Twee jaar geleden stond de jongste roman van de Chileense schrijfster Isabel Allende weken achtereen hoog op de lijst van de seculiere boekentoptien. Het was een vakantieroman die als 'must' werd aanbevolen. De roman, "Fortuna's dochter", bleek evenwel niet meer dan een voos verhaal te zijn, dat aansloot op het bekende "Het huis met de geesten".