Subthema 'auteurs'

Wat deed Charles Spurgeon toen hij een jongen was? Logeren bij zijn grootouders,verstoppertje spelen in het grote huis. Boeken lezen in het kleinste en donkerste kamertje dat er te vinden was, platen bekijken uit De Christenreis. Hoe hij later een oprecht christen en beroemd predikant werd, staat te lezen in het boek "Tien jongens die de wereld veranderden".

De nostalgie druipt ervan af. Sommige oude schoolplaten over Nederlands-Indië roepen het beeld op van een kolonie waar alles op orde is, in heldere kleuren en met opgeruimde erven en gezichten. Dat de realiteit een tikkeltje anders was, kan een schrijver als Hella Haasse als geen ander vertellen. Ze groeide zelf op in de "overzeesche gebiedsdeelen" die in "Bij de les" worden getoond. Haar boeiende commentaar bij de oude schoolplaten is een les op zich.

"Ljoebov waar ben je?" van Reinier van Sorge is uitgegeven in samenwerking met de stichting Friedensstimme.

"Niets is eerzamer dan het huwelijk", schreef Erasmus in zijn "Lof van het huwelijk". Dat is duidelijke taal, zou je zeggen. Maar hij schreef daarna ook een tekst met een totaal tegengestelde visie: "Kritiek op het huwelijk". Waar schuilt de ware Erasmus?

"Hercules", zo heet de nieuwste roman van Gerrit Komrij. Ondanks die titel -of, bezien vanuit spotvogel Komrij, derhalve- is de hoofdpersoon van dit boek een antiheld. Over de auteur zelf verscheen onlangs een biografie: "Het fabeldier dat Komrij heet".

In een Zuid-Hollands dorp ontstaat paniek als blijkt dat gefotografeerde inwoners een voor een overlijden. De meesten van hen zijn wel oud, maar er zijn ook jongeren bij. Zelfs kerngezond vee dat samen met de eigenaar wordt gefotografeerd en later naar de Veluwe wordt verkocht, valt onder 'moordenaarshand' als daar de mkz-crisis uitbreekt.

Niet als eerste dichter koos Juliën Holtrigter 1 Korinthe 13:12 als motto voor een dichtbundel: "Nu zien wij nog door een spiegel, in raadselen." In "Het verlangen te verdwalen" is een ikfiguur aan het woord voor wie de wereld een verwarrende ervaring is. Maar evenzeer is deze wereld een bron van verbazing: "De wereld die ik zou hebben bedacht zou, vrees ik,/ saaier zijn, veel uniformer, veel grijzer."

Nobelprijswinnaar Hermann Hesse recenseerde altijd positief. Boeken die hij niet de moeite waard vond, negeerde hij. Zorgvuldig selecteerde hij uit de jaarlijkse boekenberg zijn eigen canon: Casanova, Goethe, Flaubert, Tolstoi, Bergson, Gide, Rilke, Lawrence, Fallada, Huxley. Een bloemlezing van zijn meest interessante boekbesprekingen verscheen bij uitgeverij Aspekt.

Voorzover Arnon Grunberg bekend is onder christelijke lezers, heeft hij veelal een slechte naam. In zijn romans provoceert hij, schopt aan tegen alles wat heilig is en geeft vooral stem aan een wanhopige levensinstelling, die zó wanhopig is dat de ernst verbleekt. Of lijkt te verbleken, want je weet nooit. Zijn voorlaatste boek "De Asielzoeker" leverde Grunberg vorige week de AKO-literatuurprijs op. Inmiddels is een nieuw werk op de markt: "Grote Jiddische roman".

Maretha Maartens is een van de bekendste christelijke schrijvers in Zuid-Afrika. Met haar biografie van Marike de Klerk -de vroegere echtgenote van oud-president F. W. de Klerk- trok ze wereldwijd de aandacht, maar daarnaast schreef ze ook jeugdboeken, kinderbijbels, romans, dagboeken, pastorale lectuur. In totaal een stuk of negentig titels - haar werktempo is ongekend. "Mijn man en ik vinden het fijn om veel afwisseling in ons leven te hebben, en we zijn nogal gedisciplineerd."