Subthema 'auteurs'

De Galway Kronieken zijn verrijkt met een derde deel: "De as der herinnering". De oplettende lezer van deel 1 en 2 weet dat de as staat voor de rokende puinhopen van het landhuis van jonker Joseph Connor Burke. Dat de jonker en de andere bewoners van het landgoed niet bij de puinhopen zijn blijven zitten, blijkt uit dit derde deel van hun familiegeschiedenis.

Vier jaren waren voor het project uitgetrokken. Het werden er meer dan tweemaal zo veel. Vorige week donderdag kreeg P. G. de Bruijn (1965) aan de Vrije Universiteit te Amsterdam de doctorstitel als bekroning van het werk waaraan hij in 1991 begon: een grootscheeps opgezette, historisch-kritische editie van alle compleet en fragmentarisch bewaard gebleven gedichten van Gerrit Achterberg.

Was het een slag in de lucht, het laten vallen van een droppel op een gloeiende plaat, of toch misschien de tik die een niet meer te stuiten ontwikkeling op gang bracht en zo een wezenlijke samenhang kon verhullen? Hella S. Haasse eindigt haar jongste roman met een vraag.

De nieuwste bundel van J. Eijkelboom draagt een treffende titel: "Het Arsenaal". Het zorgvuldig vormgegeven boekje doet dienst als magazijn voor de wapens van de dichter, zijn woorden. Een opslagplaats voor poëzie.

Het dagelijks leven van de kolonisten die in de tweede helft van de 19e eeuw in het wilde Westen van Amerika neerstreken, dat is een gegeven dat tot de verbeelding spreekt. De schrijfster Lori Wick nam die periode als uitgangspunt voor haar romans "Waar de wilde roos bloeit" en "Fluistering in het maanlicht". De nogal suikerzoete titels doen het ergste vrezen. Verrassing: de romantische verhalen hebben een opmerkelijk hoog werkelijkheidsgehalte.

Bij uitgeverij Vassallucci verschijnen, voor het eerst, twee romans tegelijk van een nieuwe auteur. De eerste is "Een venster aan de hemel" en de tweede "Een deur aan de straat". Deze romans zijn elkaars spiegels, hoewel er twintig jaar tussen hun geboorte ligt. "Een venster aan de hemel" dateert uit 1979, "Een deur aan de straat" uit 1998.

Geheimzinnigheid troef. In het boek "De macht van de bekoring" gaat een aantal Engelse kloosterzusters vol goede moed aan het werk om een Indiaas paleis, eigendom van een generaal, waar vroeger een harem in was gevestigd, naar hun hand te zetten. De broeders die dat een jaar daarvoor hadden geprobeerd, waren na vijf maanden weer vertrokken; ook de zusters falen.

Koos van Zomeren heeft de smaak van thrillers weer te pakken. "Sneeuw van Hem", toch ook van fors formaat, is snel achterhaald door "Een deur in oktober". Het opvallende van deze laatste roman "met de allure van een thriller" is dat, in tegenstelling tot eerder verschenen romans of thrillers, je kunt spreken van een "happy end". In zoverre dat de door de hoofdpersoon vermoorde kunstenaar op de laatste bladzijden nog springlevend blijkt te zijn.

Het jaarlijks ritueel is alweer voorbij. De centrale schriftelijke eindexamens zijn afgenomen en het wachten is nu op de uitslag. Dat wachten kan de nodige spanningen met zich meebrengen, maar over die gevoelens van vrees gaat het in dit gedicht niet. Als aansporing voor wat komen gaat, komt deze gedichtbespreking dan ook te laat. Als illustratie van wat ook nu weer geweest is, kan zij echter nog goed dienst doen. Er mag dan in de afgelopen halve eeuw in het onderwijs het een en ander veranderd zijn, wat in dit gedicht uit Ida Gerhardts "Sonnetten van een leraar" beschreven en becommentarieerd wordt, is nog steeds zeer herkenbaar, denk ik.

Thomas Rosenboom won vorige week de Libris Literatuurprijs voor zijn roman "Publieke werken". Is dat terecht? Tjerk de Reus: "Ik verbaas me erover dat mensen zo ontzettend staan te juichen bij dit boek. Wat word je er wijzer van?" Hans Werkman: "Rosenboom is een boeiende auteur. Literair gezien vind ik het heel verantwoord dat hij die prijs krijgt."