Subthema 'auteurs'

De meeste dichters debuteren voor hun dertigste. Dat ook de poëzie van iemand die pas na het dubbele aantal levensjaren in literaire tijdschriften publiceert de moeite waard kan zijn, bewijst R. K. Brouwer (1927) met de bundel "Hoe het nooit verdwijnt".

Hij schittert in haar boekenkast. Bij elkaar wegen de twee goudglanzende banden bijna anderhalve kilo. Ike Cialona schudt in verwondering haar hoofd. In zes jaar tijd vertaalde zij de Italiaanse klassieker "Orlando Furioso" met uiterste precisie. Het resulteerde in de glorieuze comeback van een monumentaal epos. "Op het laatst ging ik steeds sneller omdat ik steeds beter werd. Maar ik was er ook ontzettend aan verslaafd".

Christiaan Terbrugge wil een jonge vrouw, maar Loeky weigert. Dat is het begin van "Dwalen tussen licht en donker". Loeky's auto strandt in de modder op het erf van Eva en Otto Cremer. Eva meent haar te herkennen als een lang verloren dochter. Ze wil niets anders dan lief zijn voor het meisje. Liefde is iets wat Loeky van haar eigen moeder nooit ontvangen heeft. En wat ze in eerste instantie van Otto Cremer ook niet krijgt.

De uitgever van Janette Okes romans heeft ook in haar jongste boek, "De laatste kans voor Julia" geen bibliografie van de Amerikaanse schrijfster opgenomen. Was dat wel het geval, dan zou het boek zo langzamerhand wel eens ettelijke pagina's dikker geweest kunnen zijn.

Onder de nogal mysterieuze titel "Maskers" schreef Mies Vreugdenhil een eigentijdse roman. Hoofdpersoon is Irene, enig kind en secretaresse. Ze heeft weinig contact met haar ouders en naar de kerk gaat ze niet meer.

Met zijn strijdmakkers uit de jaren vijftig voerde Simon Vinkenoog "een guerrilla tegen de officiële literatuur". Van de generatie van 'experimentelen' -met namen als Hugo Claus, Lucebert en Kouwenaar- is Claus een van de weinigen die nog meetelt op het literaire toneel. Voor Simon Vinkenoog is nu weer even aandacht omdat naar aanleiding van zijn zeventigste verjaardag een heruitgave van zijn romans en een dichtbundel verschijnt.

Mark, hoofdpersoon uit de roman "De spiegels van toen en later" van Frank Druyts, vlucht voor de spoken uit het verleden. Zijn tocht voert hem door Spanje en Portugal, maar nooit ontsnapt hij aan zijn herinneringen, die de grens tussen verbeelding en werkelijkheid lijken te overschrijden en Mark langzaam naar het punt duwen vanwaar er geen terugkeer meer mogelijk is.

Een boek dat gepresenteerd wordt als "een aangrijpend en meeslepend verhaal over liefde, beproeving en opoffering" belooft nogal wat. De achterflap ervan zegt dat deze roman ons "te denken geeft over de werkelijke zin van het leven". Robert Mawson (1956, Londen) zal deze beloften moeten realiseren; hij is de auteur van "Lazaruskind".

Nog altijd liggen er bloemen op het eenvoudige graf van de "Dame aux Camélias" in Parijs. Cimetière Montmartre. Je vraagt je af wie het voorwerp van de pelgrimage is: de dame met de camelia's, Marguerite Gautier, of de arme Marie Duplessis zoals Gautier in werkelijkheid heette.

In de gebroken ramen van Harlems huurkazernes dooft de dure glans van Manhattans wolkenkrabbers. Maar fascinatie en afkeer zetten de afbraakbuurt van New York in een eigen gloed. Eddy Harris werd er geboren, keerde na jaren weer terug, en ging er wonen.