Zestien maanden en negen dagen. Mart Moerdijk en Monica Walhout (allebei 16) weten precies hoe lang ze al verkering hebben. Mart: „In het begin vierden we dat iedere maand, maar nu niet meer. We zijn wel uit eten geweest toen we een jaar bij elkaar waren.”

Het gejoel is niet van de lucht als Mart en Monica op het plein voor hun school, het Calvijn College in Goes, op de foto gaan. „Stelletje!” roepen wat schoolgenoten vanuit een open raam als de twee tegen elkaar aan op een bankje gaan zitten. „Een beetje lief naar elkaar kijken”, zegt de fotograaf. Dat is voor Mart en Monica geen probleem. Als de blikken in hun ogen elkaar vinden, komt de glimlach vanzelf.

Ze zijn niet het enige paar op school. In de pauze lopen alle jongeren die verkering hebben hetzelfde rondje. „Hand in hand, ja. Tuurlijk!” zegt Monica. Hoewel ze niet de enigen zijn, waren ze in hun jaar (vwo 5) wel de eersten. Mart: „Monica was nog veertien en ik vijftien.”

Thuis vonden ze het geen probleem dat ze nog zo jong waren. Monica: „Mijn moeder had zelf ook al heel jong verkering.” Mart zelf vond het niet ideaal. „Ik dacht altijd: Het is niet handig als je er zo vroeg mee begint, want dan moet je zo lang wachten totdat je kunt trouwen. Maar ja. Toen ik Monica zag…”

Het begon toen Mart Monica vroeg voor een clubje op zaterdagavond. Met een groepje jongeren kwamen ze om de beurt bij iemand thuis. Mart: „We waren met drie jongens en twee meisjes, dus er kon nog een meisje bij. Ze zei dat ze het leuk vond om mee te doen en zo heb ik haar beter leren kennen.”

Op een gegeven moment stuurde Mart Monica een sms. Wat er precies in stond, weet hij niet meer, maar volgens Monica was het wel duidelijk dat hij haar leuk vond. Monica stuurde een sms’je terug. Maar omdat Marts telefoon die dag tijdens het zeilen in het water was gevallen -ramp!- kwam het nooit aan. Gelukkig ontdekte Monica ook Marts e-mailadres. En zo durfden ze te vertellen dat ze elkaar leuk vonden.

Niet alleen op zaterdagavond, ook op school, in de kerk, op catechisatie en tijdens jiujitsu -Monica heeft Mart een keer een bloedende lip geschopt toen hij zich niet goed verdedigde- komen ze elkaar geregeld tegen. „En we doen samen kinderclub.” Alleen op vrijdagavond zijn ze samen, bij een van de twee thuis. Juist op die momenten praten ze. Onder andere over hoe ver te ver is.

Mart: „Ik heb voor een werkstuk voor maatschappijleer samen met wat klasgenoten een website over dat onderwerp gemaakt. Dus ik had me er al een beetje in verdiept.” Ook hebben beide jongeren wel eens wat gelezen over de organisatie Ware Liefde Wacht, die jongeren op bijbelse gronden aanspoort met seksuele gemeenschap te wachten totdat ze getrouwd zijn. Mart heeft een handtekening gezet om aan te geven dat hij het daar mee eens is. Monica: „Dat heb ik nooit gedaan, maar ik sta er wel achter, hoor.”

Beiden wisten dat het goed was om afspraken over grenzen te maken. Dat hebben ze dus ook gedaan. Monica: „Zeker als je zo jong verkering hebt, moet je niet te hard van stapel lopen. We willen allebei nog gaan studeren. Het duurt dus waarschijnlijk nog een hele poos voordat we kunnen trouwen.” De afspraken gaan onder meer over waar je elkaar wel en niet streelt en over de tijd dat je samen op een slaapkamer bent. Monica: „Hoe lang precies? Tja, dat staat dus op die lijst. Maar die staat weer in m’n computer.”

Met hun ouders praten de twee jongeren niet graag over het onderwerp seksualiteit. Mart: „Ik heb niet het idee dat ze me zullen begrijpen. Ze zijn zelf al zo lang getrouwd.”

Mart en Monica vinden het belangrijk ook contact met vrienden en vriendinnen te houden. Daarom hebben ze na die eerste periode van hun verkering wat veranderd. Monica: „Eerst spraken we echt iedere pauze af en gingen dan een eindje lopen. Dat doen we nu niet meer, want dan praat je nooit meer met je klasgenoten. Nu spreken we alleen nog in de grote pauze samen af.”

Hebben ze met z’n tweetjes al toekomstplannen? Mart: „Ik heb acht jaar in Peru gewoond, daar zou ik best naar terug willen. Met Monica uiteraard.” Monica moet daar nog over nadenken. „Het lijkt me wel wat, maar het is ook best een grote stap.”

De website die Mart voor maatschappijleer heeft gemaakt staat op www.huwelijk-en-gezin.tk.