Werner Dankers (20) studeert aan het Hoornbeeck College in Amersfoort. Hij loopt op dit moment stage in de Egyptische hoofdstad Caïro. Zijn stagebedrijf ” Eagels Overseas Group” houdt zich onder meer bezig met het uitgeven van christelijke lectuur in de Arabische taal. Hieronder volgt zijn verhaal.

„Chaos in het verkeer. Bijna niets anders dan hoogbouw om je heen. Een paar keer per dag schelle gebedsoproepen van de minaret. Luid toeterend verkeer. Een vieze en benauwde atmosfeer. Een taal die ik niet kan lezen. Mensen die je aankijken omdat je er anders uitziet. Welkom in Caïro, de hoofdstad van Egypte.

Toen ik hier arriveerde, was het net de laatste week van de ramadan. Dat is een periode waarin de moslims een maandlang niet eten en drinken als de zon op is. De laatste dag van de ramadan viel dit jaar op vrijdag. Daarna kreeg iedereen tot woensdag vrij. Dit kwam door de gunstige stand van de maan, want anders hadden de werknemers tot dinsdag vrij gekregen.

Vervolgens wordt er dan door iedereen meer eten en drinken ingeslagen dan normaal gesproken in een heel jaar. Mijn gastfamilie nodigde mij ook uit mee te gaan naar een feest ter gelegenheid van het einde van de ramadan.

Rotjes

Het valt mij op dat de mensen hier erg vriendelijk zijn. Samen met een Amerikaanse en een Japanse familie kwam ik terecht in een echte volksbuurt van Caïro. We zaten uiteindelijk met een man of tien in een kamertje van 4 bij 4 meter. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het forse meubilair van die kamer… Maar goed, het eten was heerlijk.

Een minpuntje tijdens het weekend na de ramadan was dat ik ’s avonds laat en ’s nachts nogal uit mijn slaap werd gehouden door de rotjes die de mensen het hele weekend afstaken.

Met de taxi

Zo’n twee weken geleden heb ik samen met een paar Amerikanen, een Deen en een Duitser met een ”faloeka” op de Nijl gevaren. Een faloeka is een soort zeilboot met een grote tafel in het midden en een bank eromheen. Dat varen was ontzettend leuk. En als er geen wind is? Dan gooit de kapitein –die krijg je er automatisch bij– gewoon het anker uit…

Elke dag ga ik met de taxi van het logeeradres naar mijn werkplek. De taxi doet er zo’n twintig minuten over en daarvoor betaal ik nog geen 2 euro. Oké, het is dan weliswaar geen Mercedes, maar ook een vol met deuken en witte ”striping” –lees: krassen– zittende Lada of Peugeot uit 1973 zonder vering brengt je wel op de plaats van bestemming.

Ik moet alleen af en toe even checken of deur nog goed dicht zit. In Caïro de weg oversteken, heb je na een aantal dagen ook onder de knie. Egyptenaren benutten elk stukje asfalt optimaal en rijden hard. Je moet dus de straat in fases proberen over te steken. Vaak heeft de weg een grote binnenberm, zodat je daar even op adem kunt komen.

Donker hok

Aan de overkant van mijn straat vind je de fastfoodzaken en de supermarkt, waar je voor 7 pond –dat is nog net geen euro– een literfles water, een blikje Pepsi en een Mars kunt kopen. Alles is hier echt goedkoop! Laatst was ik in een internetshop –ff mail checken– en zat ik zo’n vijftien minuten in een donker hok, waar de rest van de plaatselijke bevolking zat te gamen. Ik moest daarvoor een halve pond betalen. Dat is 7 eurocent. Als ik alleen groot geld bij me had, was het gratis. Caïro? De ideale studentenstad!”

Heb je vragen aan Werner, of wil je reageren? Ga dan naar www.wernerinegypte.tk.