Na een lange, moeizame reis beland je op de laatste tussenstop: Calais, de Franse havenstad van waaruit dagelijks tientallen veerboten de oversteek maken naar Groot-Brittannië.
De ene hobbel die nog te nemen is, blijkt een bijna onneembare. Hekken barricaderen de toegang tot het haventerrein en de Franse gendarmes zijn waakzaam, 24 uur per dag.
Vanuit je tentje zie je bij helder weer de krijtrotsen en heuvels van Engeland. Je slaat je ogen op. Vanwaar zal mijn hulp komen? Troost zoek je in een klein houten kerkje, op Afrikaans-primitieve wijze gebouwd van het weinige dat rond de veerhaven voorhanden is. Daar alleen is hulp te verwachten. Van wie? Voor veel vluchtelingen is er nog maar Eén van Wie ze het verwachten: van de Heere, Die hemel en aarde gemaakt heeft.
