De zogeheten ”offline detox” op de reformatorische mbo-school werd georganiseerd door Thenise van Erkel (18), stagiair bij Yona Foundation, een christelijke organisatie die zich inzet voor ”gezond internetgebruik”. „Door je telefoon uit te zetten, realiseer je je hoe druk je dagelijks bent met sociale media”, stelt Thenise, ook derdejaarsstudent van de opleiding junior accountmanager van het Hoornbeeck. „Terwijl je de beste sociale contacten offline opdoet.”
„Studenten kunnen het beste zelf ervaren dat de telefoon niet per se altijd handig en nuttig is als je gedrag wilt veranderen”, denkt Thenise. „Als je tegen een student zegt dat hij minder op z’n telefoon zou moeten zitten, neemt hij dat niet per se aan. Maar als hij zelf kan ervaren hoe afhankelijk hij is van de telefoon, kan hij er niet onderuit.”
De studenten die hun telefoon opzijlegden, lieten zich sponsoren. De 2200 euro die de actie opbracht is voor de stichting Christian Refugee Relief, die zich inzet voor vluchtelingen op Lesbos.
Zenuwachtig van appjes
Maandagmiddag 13.00 uur. Willemijn van der Wal (18) uit Oud-Alblas schakelt haar iPhone uit. Drie dagen lang zal ze ’m niet gebruiken, heeft ze zichzelf beloofd.
De derdejaarsstudent welzijn van het Hoornbeeck College in Gouda weet nu niet waar ze het volgende uur les heeft. Haar lesrooster staat online. Er zit niets anders op dan erop te vertrouwen dat haar klasgenoten het juiste lokaal weten te vinden.
Aan het einde van een schooldag checkt Willemijn op haar telefoon normaal gesproken hoe laat de trein gaat. Dan weet ze of ze moet rennen. Nu wandelt ze op haar gemak naar het station. „Ik wist toch niet of ik de trein zou halen. Best relaxed eigenlijk.” Thuisgekomen ploft Willemijn neer voor een praatje met haar moeder. „In plaats van dat ik op Insta ging scrollen.”
Normaal gesproken was Willemijn „wel drie uur per dag” met haar telefoon in de weer. „Vooral op Insta, voor mijn fotografiebedrijf.” Al eerder probeerde ze zichzelf grenzen te stellen. Zo stelde ze voor zichzelf in dat ze de Instagram-app elke dag maximaal een halfuur mocht gebruiken. Na dertig minuten sprong dan een mededeling tevoorschijn die vertelde dat haar Insta-tijd voor die dag erop zat. „Dan koos ik in dat scherm voor een minuut verlenging. Maar dan kreeg ik na zestig seconden weer te horen dat mijn tijd erop zat. Dus zette ik die melding voor de rest van de dag uit. Dan kon ik onbeperkt op Instagram.”
De deelneemster aan de ”offline detox” had verwacht dat
ze afkickverschijnselen
zou krijgen tijdens haar telefoonloze dagen. „Dat
viel gelukkig mee. In principe zou ik mijn Insta-app van mijn telefoon kunnen gooien, maar dat doe
ik denk ik toch maar niet.
Tegelijkertijd wil ik ook niet op de oude voet verder. Ik ben
deze dagen een beetje onthaast. Ik kan mijn tijd beter besteden dan alleen aan mijn telefoon.”
De iPhone mag deze woensdag weer aan. Meldingen flitsen over het scherm als de telefoon verbinding krijgt met internet. Op de smartphone stromen meteen 150 appjes binnen. „Hier word ik zenuwachtig van”, zegt ze. „Ik zit weer ergens aan vast. Mensen wisten dat ik offline was, maar nu verwachten ze dat ik weer reageer.”
Pauze van het leven
De studie gaat een stuk beter nu ze drie dagen geen smartphone heeft gehad. Toch is Teuniëlle Hoogstraten (19) uit Dodewaard blij dat ze na drie dagen haar telefoon weer kan gebruiken. „Het is een klein ding, maar je mail, je planning, je contacten, alles staat er op.”
Voordat ze de zogeheten ”offline detox” begon, zat Teuniëlle elke dag zes tot acht uur op haar telefoon. „Als ik thuiskwam, keek ik eerst een uurtje rond op Instagram. Totdat ik werd geroepen voor het eten. Dan had ik even pauze. Daarna ging ik weer verder op mijn telefoon.” Want Teuniëlle kijkt ook programma’s op YouTube. Een Engelse vlogster die vertelt over haar leven, een aantal twintigers die met een tuktuk door Europa rijden en andere filmpjes die het YouTube-algoritme haar voorschotelt.
„Eigenlijk wist ik wel dat zo lang online zijn niet heel goed voor me is”, zegt Teuniëlle. Dus als ze hoort dat Yona Foundation haar uitdaagt de telefoon een paar dagen aan de kant te leggen voor vluchtelingen op Lesbos, doet ze mee. „Goed voor mij en voor de vluchtelingen”, vindt Teuniëlle. Ze deelt via sociale media QR-codes met de vraag of haar contacten de offlineactie willen sponsoren. En ze doet een horloge om haar pols, om toch de tijd bij te kunnen houden.
Het was „gek” om een paar dagen geen telefoon te hebben, vertelt Teuniëlle. „Ik ben zo gewend om meldingen te krijgen. Ik greep uit automatisme naar de huistelefoon die naast me op de bank lag, alleen omdat het scherm even oplichtte.”
Terwijl ze vertelt, start haar Samsung Galazy A20 op. „Ik ben zo benieuwd wat er is gebeurd”, zegt Teuniëlle, terwijl ze met een schuin oog naar het scherm kijkt. Ik heb het gevoel dat ik nu achterloop, dus ik wil zo snel mogelijk weer bij zijn. Kijk, 118 appjes, die wil ik graag beantwoorden.”
Een minuut lang flitsen binnenkomende meldingen over het scherm. Teuniëllle kijkt negen keer naar het scherm terwijl ze doorpraat. Als haar scherm verdonkert, geeft ze een tik, om te kijken of er nog meer berichten binnenkomen. „YouTube wil ik minder gaan doen, Insta en Snapchat beide niet meer dan een halfuur per dag. Want ik vind drie uur schermtijd wel bijna max.”
