Ik ontmoet hem tijdens een recente reis naar Egypte. Egyptische moslims die zich tot het christendom bekeren, krijgen te maken met vervolging en uitsluiting door hun familie en omgeving. Vaak kiezen ze ervoor om in het geheim christen te zijn.
Regelmatig komen vrienden van Mohamed alias Peter naar hem toe om te vragen of hij meegaat naar de moskee. Zomaar weigeren kan niet, dat valt op. Hij doet dan maar alsof hij slaapt zodat ze zonder hem gaan. Op school moet de jonge christen blijven zitten als de christelijke kinderen naar de bijbellessen gaan. Hij krijgt samen met de islamitische kinderen les uit de Koran.
Ik vraag mij af of Peter nooit per ongeluk de neiging heeft om op te staan en mee te lopen naar de bijbelles? Een dubbele identiteit lijkt me voor volwassenen al zo ingewikkeld. Hoe moet het zijn voor kinderen? En voor tieners die juist zo op zoek zijn naar hun eigen identiteit? Ze zullen het zich misschien afvragen: ben ik nu moslim of ben ik nu christen? Ik bid dat ze hun identiteit in Christus vinden.
En hoe zit het met mezelf? Ben ik overal herkenbaar als christen of heb ik ook twee gezichten? Niet gedwongen zoals Peter. Maar gewoon, omdat aanpassen soms makkelijker is dan uitkomen voor wie ik echt ben: Gods kind. Nu ik Peters verhaal ken, wil ik mijn identiteit in Christus nog zichtbaarder maken.
SDOK-medewerker Anneke Houtman bezocht Egypte en sprak met ex-moslims die christen geworden zijn. Stichting De Ondergrondse Kerk steunt moslimbekeerlingen in dit land.
* De naam Peter is om veiligheidsredenen gefingeerd. De jongen op de foto heeft geen relatie met het artikel.
