Het Arnhemse stel is er rotsvast van overtuigd dat jongeren van hun leeftijd onderschatten hoe mooi het is om een kind te hebben. „Jonge stellen om ons heen zijn bang om tijd en geld in te moeten leveren.”

Het kersverse echtpaar moest in hun trouwmaand, november 2014, zelf ook wel even slikken toen Bianca merkte dat ze zwanger was. „Je weet dat het kan, maar ik dacht toch dat het een aantal maanden of zelfs een jaar zou duren.”

„Het perfecte moment om een kind te krijgen bestaat niet.”

In huize Zwaagstra was de dochter echter vanaf het eerste moment meer dan welkom. „Ik heb het gevoel dat veel refostellen de komst van hun kinderen uitstellen”, zegt Dirk.

„Maar als je een goede baan en een leuke bankrekening belangrijker vindt dan een kind, is er iets niet goed.” Bianca vult aan: „Het perfecte moment om een kind te krijgen is er nooit. Maar een kind kan veel liefde geven.”

„Geen kopje thee, een beschuitje en dan de familie bellen.”

Elise gaat ondertussen onverstoorbaar haar gang. Ze stapt sinds twee maanden parmantig door het huis. Ze speelt met het speelgoed, pakt een boek en loopt dan weer naar mama om te knuffelen. De ouders genieten van iedere ontwikkeling die Elise doormaakt. Bianca: „Haar eerste lachje was zo leuk.” Dirk valt haar enthousiast bij: „En het moment dat ze voor het eerst door het huis rende.”

Studentenkamer
De hersteld hervormde Dirk en Bianca ontmoetten elkaar op een dag van het Landelijk Contact Jeugdwerk. Dirk komt uit het Friese plaatsje Wouterswoude, in de buurt van Dokkum. Bianca groeide op in Doezem, Groningen. Na een maandje MSN’en – zo deed je dat in die tijd – kwamen de twee bij elkaar thuis. Dirk was 17 jaar, Bianca 14.

„Vijf jaar verkering is lang”, geeft Bianca grif toe. „Na twee tot drie jaar ben je het zat.” Van 3-havo stapte ze over naar het mbo. Op haar 18e ging ze meteen werken als kraamverzorgster. Om te sparen. „Huisje, boompje, beestje. Zo heb ik het altijd voor me gezien. Een relatie op een studentenkamertje, terwijl we beiden nog studeren, is niets voor mij.”

Ook Dirk zou hebben doorgestudeerd, als hij de ware niet zo vroeg in zijn leven was tegengekomen. Nu vond hij het na de opleiding HBO Biotechnologie in Leeuwarden welletjes. Hij kreeg een baan als laborant in Ede. „Ik houd me bezig met het moleculair genetische deel van melkzuurbacteriën.”

Kreetje
De thuisbevalling op 9 augustus zou Dirk „een interessant proces” hebben gevonden. „Het bevallingsproces is mooi. Maar nu was het mijn vrouw die pijn leed.”

„We deden de bevalling samen”, vindt ook Bianca. „Dat klinkt gek. Als vrouw doe je het werk, maar toch was het goed dat Dirk erbij was. Dirk: „Ik heb haar aangemoedigd.”

Toen Elise haar eerste kreetje slaakte, moest Dirk „even een traantje wegpinken. Je bent overweldigend blij, maar ook onzeker, omdat je niet weet wat je te wachten staat. En bovenal voelde ik me verantwoordelijk. Ik wist: degene die aan míjn kind zit, heeft echt een probleem.”

De voorspoedige bevalling eindigde „niet zo romantisch”. De kersverse, maar versufte moeder moest met gillende sirenes naar het ziekenhuis, omdat ze na de bevalling bloed bleef verliezen. „Het ging anders dan we ons hadden voorgesteld”, zeggen Dirk en Bianca, die elkaars zinnen moeiteloos aanvullen. „Geen kopje thee, een beschuitje en dan de familie bellen.”

Bianca mocht het ziekenhuis na een verblijf van twaalf uur weer verlaten.

Fulltime huismoeder
Het was niet het laatste ziekenhuisbezoek van Elise. Na drie maanden bleek ze aangeboren staar te hebben. Voor de artsen was het verwijderen van de lens van het oog een peulenschilletje, voor de jonge ouders een nachtmerrie. De narcose vond Dirk het heftigst. „Ze valt niet in slaap, je ziet dat ze gewoon wegzakt.” Bianca vult aan: „En dan moet je als ouders ook weg.”

De ellenlange wachttijd blijkt op de klok maar een uur te duren. Het stel bidt, drinkt koffie en wacht.

Bianca: „Toen we Elise mochten zien, huilde ze heel zielig. Dan breekt je hart.”

Inmiddels is voor de ouders de opvoeding van het kind met haar eigen willetje al begonnen. En dat gaat met vallen en opstaan. Onderling zijn de ouders het echter met elkaar eens. „Maar het is soms best lastig dat we bij onze dochter geen instructieboekje hebben gekregen”, grapt Bianca.

Bianca is fulltime huismoeder. Dat is een bewuste keuze, ingegeven door hun eigen opvoeding. „Als ik thuiskwam van school, zat mijn moeder klaar met een bakje thee”, herinnert Bianca zich. „Ik zie het als mijn taak om er te zijn voor het kind.” Dirk: „Je krijgt geen kind om het vier dagen in de week te ‘dumpen’ bij de kinderopvang.”

Dat Bianca veel tijd heeft om voor haar kind te zorgen, heeft voor Dirk nog een ander voordeel. Grijnzend: „Luiers verschonen vind ik fantastisch. Maar als het even kan, besteed ik het liever uit.”

Dit is het eerste deel in een serie over jonge ouders uit familieblad Terdege.

Wil jij regelmatig het beste van jongerensite Puntuit op je smartphone ontvangen? Vanaf nu kan dat door je aan te melden bij de redactie via WhatsApp. Puntuit voegt je dan toe aan een lijst, waarna je af en toe een artikel –eentje die je gelezen moet hebben– krijgt toegestuurd.