Een datingsite komt er bij Remco niet aan te pas. Via een vriend van het Van Lodenstein College in Amersfoort krijgt hij op z’n 17e –vlak na zijn havo-examen– contact met een Filipijnse meid. Stephanie Guiani. Via Hyves.
„Het begon dus heel toevallig met een krabbeltje. In eerste instantie wilde ik helemaal niet zó op zoek naar een meisje. En het gesprek tussen ons zou eigenlijk snel eindigen met een „Leuk je gesproken te hebben, tot ziens.”” Het loopt anders.
Vrijgevochten
Zeker Stephanie wil het contact snel verbreken. Ze ziet in Remco een vrijgevochten westerse jongere. Eentje die voor abortus en homoseksuele relaties is en een vrije seksuele moraal heeft. Remco moet praten als Brugman. „Ik legde uit dat er in Nederland een christelijke groepering is die een Bijbelse visie heeft op die onderwerpen.”
Het tweetal houdt contact. Tijdens de onlinegesprekken volgt al snel een klik. „Achteraf kun je niet precies verklaren hoe zoiets gaat. Interesse in het onbekende, misschien.”
De omgang verdiept zich. Serieuzere gesprekken volgen. Over hobby’s, over het geloof. Berichtjes schieten over en weer. Eerst via Hyves, later via Yahoo! Messenger en Facebook. „Door het tijdsverschil chat ik regelmatig tot na twaalven. Soms wordt het veel te laat.” Via Skype bellen ze elkaar. Remco schaft een webcam aan, zodat ze elkaar tijdens de telefoongesprekken kunnen zien.
„Iedere dag wil je wel contact hebben. En je gaat elkaar missen als dat een keertje niet lukt. Op een gegeven ogenblik komt het moment dat je naar elkaar toe wilt.” Hij slaakt een zucht en herhaalt het nog eens. „Je wilt zó graag naar elkaar toe.”
Armoede
Stephanie kent een bewogen leven. Thuis zijn er veel problemen. Haar ouders: gescheiden. Wat het gezin in armoede heeft gestort.
Remco vertelt: „Ze hadden soms nauwelijks te eten. In de Filipijnen krijg je geen uitkering of zoiets. De laatste jaren ging het beter met het gezin. In januari zijn ze naar de Verenigde Staten geëmigreerd.”
In april komt voor Remco het langverwachte moment. Hij zoekt Stephanie op in Baltimore, in de Amerikaanse staat Maryland. „Dan moet je aardig zeker van je zaak zijn. Zoiets ga je niet zomaar doen.”
Remco kent geen angst dat hun eerste ontmoeting zal tegenvallen. „Anderen zeiden vooraf tegen me: „Wat als je haar nu opeens niet leuk vindt of wat als ze je tegenvalt?” Nee, we hadden er al zo veel met elkaar over gepraat. Dat was gewoon helemaal niet spannend meer.”
Remco vergeet de eerste momenten met elkaar nooit. „Het was geweldig. De eerste keer dat je elkaar in het echt ziet en elkaar aanraakt. Heel bijzonder! Er zijn zo veel emoties. Je hebt er lang naar uitgekeken”, verzucht Remco. Zijn ogen dwalen af, alsof hij het herbeleeft.
Na een paar dagen vraagt Remco Stephanie officieel verkering. Niet op een bijzondere plek. Want dat wil zij niet. Maar gewoon op een stil moment. „Ik heb wat liefs gezegd. We willen allebei sparen, dus er kwamen geen dure cadeaus aan te pas.”
Voorhoofd
Dat er tussen Stephanie en Remco verschillen zijn, blijkt bij de eerste ontmoeting. Zelfs al bij de begroeting. „In Nederland wordt er gekust, maar dat is voor Filipijnen te intiem. Zij zijn gewend je hand vast te pakken en die tegen hun voorhoofd te houden.”
Ook qua eten zijn er verschillen. Stephanie, gewend om drie keer per dag rijst te eten, lust niet zo graag aardappels. Terwijl het knolgewas toch oer-Hollands zijn. „Zij eten redelijk normaal. Geen insecten of zo. Maar wel weer een compleet varken inclusief kop.”
Hoe Stephanie Nederland ziet? Als een land van reuzen, zegt Remco. „Ze is zelf maar 1,50 meter. Ik ben dan ook meer dan een hoofd langer dan haar.” Verder is Nederland voor Stephanie vooral onderdeel van Europa. Volgens de Filipijnse vormen de Europese landen een soort Verenigde Staten van Europa. De Nederlandse samenleving ziet ze als een soort paradijs. Met gratis onderwijs en gratis zorg.
M’Cheyne
Het geloof hoeft geen belangrijk twistpunt te worden, denkt Remco – aangesloten bij de Gereformeerde Gemeenten. „Stephanie groeide op in de Roomse Kerk. Inmiddels is ze protestant. Ze was het met een aantal dingen niet eens. We liggen behoorlijk op één lijn. Overal praten we over. Ook leg ik haar dingen uit, zoals de uitverkiezing. Ik heb haar al eens een boekje van M’Cheyne gegeven.”
In uiterlijkheden verschillen er wel dingen. „Maar daar staat ze totaal niet negatief tegenover. Ze heeft er bijvoorbeeld veel respect voor dat sommige vrouwen in Nederland een rok dragen en dat refo’s geen tv hebben.”
Qua kledingstijl paste Stephanie zich zelfs aan. „Ze had eerst gerust diepe decolletés. Ik legde haar uit dat zulke kleding niet zo netjes is. En dat mannen naar haar kijken. Ze begreep het helemaal.”
Volgens Remco zit het –ondanks de verschillen die er zijn– wel snor met hun relatie. „We kunnen over alles met elkaar praten. Onze culturen staan daarbij niet in de weg. Beiden vinden we het belangrijk dat we er altijd voor elkaar zijn. We weten nog niet precies hoe het zal gaan en waar we ons vestigen. Maar we zijn helemaal loyaal aan elkaar. Dat geeft zekerheid voor de toekomst.'
Dit is deel 3 in een serie over jongeren met een liefde in het buitenland. Volgende week woensdag deel 4. De serie wordt op 26 juli afgesloten met een interview met een predikant.