„In m’n eentje tegen de rest”

Janneke* is 18 jaar en volgt de opleiding secretarieel medewerker op het Hoornbeeck College.

Wanneer heb jij je eenzaam gevoeld?

„Of ik écht eenzaam was, dat vind ik lastig om te zeggen. Er zijn zo veel mensen die er slechter aan toe zijn. Ik ben gezegend met lieve vrienden en familie. Eigenlijk geen reden om te klagen dus. En toch voelde ik me eenzaam. Diep vanbinnen. 

Mijn relatie is na anderhalf jaar uitgegaan. Daar had ik best veel moeite mee. In die anderhalf jaar hebben we zo veel samen gedaan. Ik viel in een soort gat. In die periode had ik het gevoel dat ik in mijn eentje tegen de rest van de wereld op moest boksen.”

Wat hield eenzaamheid voor jou in?

„Ik moest opnieuw de balans vinden: wie zijn mijn vrienden, welke mensen zijn belangrijk voor mij? Dat was een lastige tijd. Ik zat in de knoop met mijzelf. Ik deed me beter voor dan ik me voelde. Als je altijd tegen iemand zegt dat het goed gaat, dan denken mensen: wat fijn en ze vragen niet verder. Eigenlijk kon ik mijn verhaal –dat het niet goed ging– niet kwijt.”

Hoe gaat het nu met je?
„Het gaat goed. Nu ik erop terugkijk, zie ik dat er veel mensen om mij heen waren. Maar op dat moment zag ik dat niet.”
Waarom vind je het belangrijk dat er over eenzaamheid gesproken wordt? 

„Onder jongeren is eenzaamheid een enorm taboe. Degenen die eenzaam zijn, durven er nauwelijks voor uit te komen. En anderen zijn bezig met hun eigen leven. Door het individualisme kijken we niet echt om naar een ander. Als wij het maar gezellig en leuk hebben met vrienden. Terwijl ieder mens behoefte heeft aan sociaal contact. Daarom is het goed om dit onderwerp te bespreken.” 

Hoe kunnen we met elkaar eenzaamheid voorkomen?

„Als je bijvoorbeeld iemand alleen ziet zitten, spreek diegene aan. Dat kan spannend zijn, maar besef dat je er iemand mee kunt helpen.

Bij mij in de kerk zijn er eens in de vier à vijf weken jongerenavonden. Van tevoren sturen we een uitnodiging naar jongeren van wie we weten dat die weinig aansluiting hebben. We doen dit vooral om de jongeren bij de kerk betrokken te houden, maar het is ook een mooie manier om mensen met elkaar in contact te brengen.”

De echte naam van Janneke is bekend bij de redactie.

 

„Wat is er mis met mij?”

Arianne Aalberts (20) heeft de opleiding onderwijsassistent afgerond en volgt nu de studie pedagogiek. 

Wanneer heb jij je eenzaam gevoeld?

„Gedurende mijn schoolleven heb ik me eenzaam gevoeld. Op de middelbare school kwam ik op een gegeven moment in een klas terecht waar ik niemand kende. Ik had de sociale vaardigheden niet om een gesprek aan te gaan. En ik vind het lastig om me aan te passen binnen een groep. Op een gegeven moment voel je aan dat je er niet bij hoort. Je zondert je af, waardoor je je ook alleen gaat voelen. Dat ging zo steeds verder door.

Na mijn examen ging ik naar het mbo, dat voelde eerst als een nieuwe start. Maar die school was in dezelfde plaats als mijn middelbare school. Medeleerlingen kenden elkaar al. Ik vond het lastig om daar tussen te komen. Op een gegeven moment heb ik kenbaar gemaakt dat ik het lastig vond om aansluiting te vinden bij de klas. Dat leverde deels begrip op, maar ik moest het zelf oplossen. En hoe hard ik ook mijn best deed, het werkte niet. Ik ging bij klasgenoten zitten, ik probeerde me in de gesprekken te mengen, maar ik bleef me het vijfde wiel aan de wagen voelen. Ik ging twijfelen aan mijzelf. Wat is er mis met mij? Ik voelde me anders. Eenzaam.”

Wat deed die eenzaamheid met jou?

„Eenzaamheid heeft meerdere kanten. Het maakt je verdrietig en boos, het geeft je een onmachtig gevoel. Ieder mens heeft behoefte aan contact en samenzijn. Ik heb helemaal niemand. Ik ben anders. De rest lijkt het allemaal zo goed te hebben, waarom heb ik dan zo veel gebreken?

Thuis vond ik nooit echt een opening om erover te praten. Ik kreeg daardoor de indruk dat mijn gevoel er niet mocht zijn. 

Uit die eenzaamheid ontstonden andere problemen. Psychische klachten en een eetstoornis. Toen kwam het eruit waar ik mee zat.”

Hoe gaat het nu met je?

„Goed. In september ben ik aan de studie pedagogiek begonnen. Dat ervaar ik echt als een nieuwe start. Ik ga één dag in de week naar school. In de klas is er meer aansluiting met elkaar. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. Niemand kent elkaar, dat voorkomt dat er gelijk groepjes zijn.

Ik werk de andere dagen bij de Albert Heijn en ook daar heb ik het naar mijn zin. Er zijn fijne collega’s.”

Hoe pak je eenzaamheid aan?

„Door minder hoge eisen aan jezelf te stellen. Zeg tegen jezelf: Ik ben nu eenmaal zo. Ik doe mijn best, meer kan ik niet. En heb daar vrede mee. Dat is lastiger dan het klinkt, maar is wel de enige manier om jezelf te accepteren.”

Puntuit zette een poll uit op Instagram met de vraag of je je weleens eenzaam voelde. Van de 534 mensen die reageerden, voelden er 164 zich weleens eenzaam.  Dat is 31 procent.