Op deze dinsdagmiddag stap ik exact dezelfde gymzaal van het Van Lodenstein College in Amersfoort binnen als waar ik jaren geleden zweette op dat eerste examen Engels. De 4,3 was destijds niet voldoende voor een diploma. De ”her” leverde een schamele 4,8 op, maar was wel net genoeg. Nu móét het beter, leg ik mezelf op.
De gymzaal zit bomvol. „Mag ik straks met uw examen ruilen?” vraagt een meisje als ik naar mijn plaats achter in de zaal loop. Hm, die heeft zo te zien hoge verwachtingen van een RD-journalist. Ze moest eens weten.
Meerkeuze
Stilte daalt over de zaal, want eerst gaat de Bijbel open. Er volgt een gedeelte over Daniël, die het moeilijk had maar op God vertrouwde. Het moeilijk hebben, ja, daar weten velen van deze examenkandidaten waarschijnlijk wel van. Terecht vraagt docent Van Helden om het vertrouwen dat ook Daniël kende.
Papier ritselt, een stoel wordt aangeschoven. Dan is het halftwee. Niet minder dan 11 Engelstalige teksten liggen er te wachten, met daarbij 43 vragen. De meeste zijn meerkeuze, sommige zijn open.
Na een halfuurtje realiseer ik me dat het me meevalt. Tien vragen gedaan. Als ik dit tempo vasthoud, ben ik om halfvier klaar. Leuke, saaie, nietszeggende en vreemde teksten wisselen elkaar af. Over een acteur die niet verwacht een Emmy-award te krijgen, over een chimpansee die een taal moet leren door veel met mensen om te gaan en over peperdure programma’s om de ziekte polio uit de wereld te bannen.
IJdeltuit
En dan is daar Nell. Nell die zich een soort ‘uitverkorene’ voelt en zich staat op te tutten voor haar „first day” op de toneelschool. Sjonge, wat een ijdeltuit, denk ik bij mezelf als ik de tekst lees (én hopelijk begrijp). Ik begin te grijnzen als vraag 34 wil weten wat de beste karakteromschrijving voor Nell is. Nou, da’s niet zo moeilijk. Toch heb ik wel even het woordenboek nodig. Ik kijk met een schuin oog naar mijn oud-docent Engels, De Korte, die aan de andere kant van de zaal zit. Maar ach, moet ik me wel schamen omdat ik niet weet wat ”vain” betekent?
Even komt de neiging in me op om de laatste paar vragen wat sneller te doen. En juist op dat moment realiseer ik me wat er zestien jaar geleden fout ging. Ik wilde te snel. Was te slordig. Had ik toen maar iets meer tijd genomen. Iets netter gewerkt. Ja, die 4,8 was genoeg en leverde me een diploma op. Maar de ”solid” 7,5 die ik vandaag scoorde, geeft me een ”big smile”.
Vanmorgen lag er een mailtje in m'n inbox. Jawel, van Engels-docent De Korte:
Dear Evert,
You scored 39 points out of 47, which is a really good score! Last year the HAVO exam also consisted of 47 items, and then 39 points would have given you a solid 7,5! You have every reason to be happy with this achievement. I do remember the days that you were a small boy in one of my classes. I am pleased to see that your hard work, commitment and enthusiasm have paid off at last…
All the best with your work.
Kind Regards,
Mr. Shorty
