„Toen ik ’s avonds een rondje reed met de scooter, ging ik onderuit”, vertelt Tom. „Achteraf gezien had ik misschien zelf thuis kunnen komen, maar ik heb toch mijn vader gebeld. Ik had een heleboel schaafplekken en veel last van mijn linkerduim. Die bleek gebroken.” Twee keer proberen artsen in het ziekenhuis zijn duim te zetten. „Toen hij de eerste keer niet helemaal recht was, moest ik de volgende dag terugkomen. Maar weer slaagde de operatie niet. Omdat ik op een spoedlijst stond, kon ik blijven slapen en werd ik de volgende dag meteen geopereerd.”
Terwijl hij in het ziekenhuis ligt, informeert zijn vader alvast een docent van het Driestar College in Gouda. Tom: „Ik ben links, dus met mijn duim in het verband zou het lastig worden om te schrijven. Maar ik zat er zelf eigenlijk helemaal niet over in. De school verzint vast wel een oplossing voor mijn examens, dacht ik.”
Met twee ijzeren pinnen in zijn hand gaat Tom uiteindelijk naar huis. „Ik was nog niet begonnen met leren toen ik het ongeluk kreeg”, biecht hij op. Toch leveren al die uren in het ziekenhuis, waarin hij niet kon studeren, geen problemen op voor zijn examenvoorbereiding. „Ik was toch niet van plan om er op die dagen iets aan te doen, want ik stond er goed voor. Een dag voordat ik mijn eerste examen had, ben ik er nog wel even voor gaan zitten.”
Ondertussen regelt de Driestar dat Tom tijdens de examens een laptop krijgt om de vragen op te beantwoorden. Hij mag ook een halfuur langer over de examens doen dan normaal. „Maar die extra tijd had ik maar één keer nodig. Met typen heb je je duim bijna niet nodig, alleen voor de spatiebalk. Dat valt dus wel mee. Alleen bij bijvoorbeeld wiskunde moest ik soms een grafiek of tabel tekenen. Dat deed ik gewoon op papier. Het scheelt dat ik daar toch al een liniaal bij zou gebruiken.”
Tom reageert laconiek op de vraag hoe hij terugkijkt op de examens, waarvoor hij uiteindelijk slaagde. „Ik vond het prima te doen. Alleen natuurkunde is altijd een lastig vak, maar ik had wel gedacht dat ik zou slagen. Na de zomervakantie wil ik een opleiding gaan volgen om monteur in het leger te worden.”
Voor examen doen met een gebroken duim draait Tom zijn hand niet om. Waar hij meer last van heeft, is dat hij al die tijd niet kon werken. „Ik heb deze zomer drie bijbaantjes: bij een aanhangerspeciaalzaak, een tuinderij en een rijschool. Maar overal heb je je handen voor nodig, dus dat lukte even niet. Normaal gesproken bezorg ik het Reformatorisch Dagblad. Dat heeft een jongen uit ons dorp een week van mij overgenomen, toen ik niet kon fietsen. Daarna deed ik het zelf gewoon weer.”
