Robinson komt oorspronkelijk uit Zuid-Afrika. Toen ze 18 jaar was, verhuisde ze naar Engeland. Na een aantal jaren werken, ging ze studeren voor chiropractor in Bournemouth (zie onderaan dit artikel).

Onderbroek

„Een intensieve opleiding”, vindt Robinson. „Je moet veel studeren. Heel veel ziekten moet je kunnen herkennen. Voor de veiligheid, zodat we cliënten kunnen doorsturen naar de huisarts. Tijdens de studie trek je ook heel nauw op met je medeleerlingen – zo’n 120 in mijn geval. Zo moet je je spieren- en bottenkennis regelmatig op elkaar testen. Dan sta je met z’n allen in de onderbroek in de klas. Dat is eerst wel vreemd. Maar het went.”

Waarom ze voor de studie koos? „Ik wilde altijd al iets medisch doen, maar arts worden vond ik te gewoon. De keus voor chiropractie kwam voort uit een positieve ervaring uit mijn jeugd. Mijn zusje bezocht zo’n beetje alle artsen voor haar heftige hoofdpijn. Toen ze uiteindelijk bij een chiropractor kwam, was ze er met een paar behandelingen van af. Ik herinner me nog goed dat ik als klein meisje daarna voor het eerst fijn met m’n zusje heb gespeeld.”

Na haar studie kwam Robinson in 2010 in Praktijk Chiropractie Spies in Ede werken. Het helpen van mensen spreekt haar erg aan. „In mijn eerste baan deed ik veel met de computer, dat was echt niets voor mij. Nu werk ik met mensen, die je vaak ook kunt helpen. Resultaat op je behandeling zien is mooi.”

Moeilijke taal

Positief als ze is, vindt Robinson het moeilijk de mindere aspecten van haar werk te benoemen. „Misschien dan toch nog de administratieve kant. Zeker omdat ik moeite heb met de Nederlandse taal. De briefwisselingen met artsen of fysiotherapeuten zijn voor mij nog best pittig.”

Ook in het contact met de cliënten gaat het wel eens mis met de taal. „Ik zei een keer: „Wilt u van mijn hand houden?” In plaats van: „Wilt u mijn hand vasthouden?””

Kraken

Voor elk gebied in de rug of nek gebruikt Robinson bepaalde technieken. „De wervels en botten zijn op elke plek verschillend, dus heb je ook andere methoden. Trekken, duwen, draaien: alles komt langs.”

Bij de behandeling klinkt af en toe de welbekende klik. In de volksmond heet het manipuleren daarom wel kraken. „Bij de klik komt er wat lucht uit het gewricht. Soms gebeurt dat onhoorbaar. Het is heel normaal en dus niets ernstigs.”

Bij de meeste technieken gebruikt Robinson haar handen. Soms helpen apparaten een handje. Zo is er de activator, een soort pen waarmee de chiropractor druk uitoefent op de spieren van zwakke of niet ontspannen patiënten. Verder staan er in de praktijk speciale stoelen waarmee behandelingen zijn uit te voeren. Er is zelfs een bank waar hoogzwangere vrouwen op hun buik kunnen liggen.

Piepstemmetje

In de praktijk ontvangt Robinson cliënten van een diverse pluimage. „Van jonge baby’tjes –in Engeland behandelde ik er een van een paar dagen oud– tot hoogbejaarden, van soms wel 97 jaar.”

De chiropractor moet best eens grinniken om de patiënten die ze behandelt. Ze krijgt bomen van kerels over de vloer die maar blijven ontkennen dat ze hun rug voelen. „Als ik dan ergens duw, merk ik aan een bepaalde schrikreactie dat ze last hebben. Aan de andere kant heb je weer mensen die bij elke aanraking dramatisch doen. „Ah, wat doet dat pijn”, klinkt dan telkens een piepstemmetje. Met dit werk krijg je dus ook een hoop mensenkennis.”

Opleiding

  • De vooropleiding is dezelfde als voor andere medische studies: vwo met wis-, natuur- en scheikunde.
  • De meeste Nederlandse chiropractors hebben hun opleiding in Engeland gevolgd aan de Anglo-European Chiropractic College (AECC) in Bournemouth.
  • Deze vijfjarige studie is op universitair niveau. Je moet de Engelse taal goed beheersen.
  • Bij terugkomst in Nederland volgt nog een stagejaar, het GEP-jaar. GEP staat voor Graduate Education Programme. In dit jaar loop je stage bij een bij de Stichting Chiropractie Nederland geregistreerde chiropractor.
  • Daarna ben je volwaardig lid van de beroepsvereniging Nederlandse Chiropractoren Associatie (NCA).