Met het praatje dat elke caissière moet zeggen heb ik de meeste moeite. Na een halfuur heb ik het praatje eindelijk chronologisch onder de knie en kan ik zelfs een conversatie met de klant voeren. Iets wat ik als kletskous een verademing vind. Nu pas besef ik dat het werk achter de kassa eigenlijk supergezellig is en helemaal niet zulk robotwerk als ik altijd dacht.
Bij een kassa tref ik bijzondere klanten aan die mijn dag net wat leuker maken. Zo is er een klant bij de pinkassa die haar pincode vergeten is en niet kan afrekenen.
Even later staat er een Duitse man aan mijn kassa en in mijn beste Duits –mijn docent Duits zou trots zijn– brabbel ik een praatje. De klant erachter vermaakt zich, en vraagt wanneer het zijn beurt is: „Word je tweetalig opgevoed?” „Welnee, ik zit nog op school, en daar leer ik Duits.” „Tu parles Français?” Grinnikend schud ik mijn hoofd. „Non, dat zit niet in mijn vakkenpakket. ”
Na mijn pauze begint het echte werk. Ik moet achter de kassa waar ook contant betaald kan worden – ik zat eerst achter de pinkassa. Bij klant nummer vijf rolt er een zak spekjes naar mij toe. Nergens zie ik iemand. Ik scan de zak spekjes en hijs me overeind. Een klein jongentje kijkt omhoog. „Mag ik raden wat jouw favoriete snoepjes zijn?” „Ja”, glimt hij. „Dropjes?” „Nee. ” „O wat dom zeg, natuurlijk zijn het spekjes.” Zijn gezicht spreekt boekdelen en hij geeft mij geld. Ik hijs me overeind en geef hem wat wisselgeld en zijn zak snoepjes terug.
Een klant legt een fles wijn op de band, maar door de snelheid schiet haar duim uit de kom. Met een blik vol medeleven en gevoel van plaatsvervangende pijn kijk ik toe hoe ze haar duim weer terug in de kom duwt. „Ik ben hypermobiel dus dit gebeurt elke dag wel een paar keer”, vertelt ze mij. Terwijl ze wil pinnen schiet haar pols uit de kom. Dit beeld is echter zo heftig, dat ik mijn ogen sluit. Zo erg is het dus niet, dat ik slecht ben in natuurkunde, scheikunde en biologie. Want als ik dokter zou worden, zou ik steeds met gesloten ogen naar pijnlijke plekken van patiënten kijken. Nee, dan zit ik liever achter de kassa.
