Even na middernacht geef ik mijn zoektocht op. Ik heb mijn hele kamer overhoop getrokken, maar nergens kan ik mijn portemonnee vinden. Dan maar proberen te reizen met behulp van mijn telefoon.
De volgende ochtend leent mijn vader zijn ov-chipkaart uit. Ik heb er de rest van de dag zorg voor gedragen alsof ik een miljoen op zak had. Ik mag zijn ov gebruiken om mijn fiets beneden bewaakt te stallen. Dit aanbod neem ik graag aan, want thuis is de regel: als je fiets gestolen is bij het station, mag je zelf een nieuwe fiets betalen. Dan had je je fiets maar bewaakt moeten stallen.
Mijn zus begint aan de rekensom wat een nieuwe id-kaart, ov-chipkaart pinpas en zorgpas in totaal kost.
Aangekomen bij het station staan mijn vrienden al te wachten. Ze dragen allemaal een mondkapje. Behalve ik. „O nee, ik ben mijn mondkapje vergeten, heeft iemand er twee mee?” Drie hoofden schudden nee. „Kun je niet een mondkapje kopen hier in de buurt?” Ik heb werkelijk geen idee, en de tijd dringt want over twee minuten vertrekt de trein. Plots schiet me iets te binnen. „Rennen jullie anders de trein in en vraag of iemand een mondkapje over heeft.” Nog geen minuut later komt een van de jongens terug met een mondkapje in zijn hand. Na tien keer dankjewel gezegd te hebben tegen het onbekende meisje die haar mondkapje weggeeft aan mij, ga ik zitten.
Als ik ’s avonds thuiskom, geeft mijn vader mij de opdracht om zo snel mogelijk mijn portemonnee te zoeken. Ik zoek al mijn kastjes, tassen en opbergdozen uit. Nergens komt mijn portemonnee tevoorschijn. Wanhopig geef ik op. Mijn zus begint ondertussen aan de rekensom wat een nieuwe id-kaart, ov-chipkaart pinpas en zorgpas in totaal kost.
Wanneer ik ’s avonds een vest uit mijn kast wil pakken, moet ik mij met twee handen vastgrijpen aan de kast. Bovenop het vest, ligt mijn portemonnee. Ik kan mijn geluk niet op. Na het openen van mijn portemonnee ontbreekt er slechts één pasje. Mijn ov. Het belangrijkste middel dat ik nodig had twee dagen geleden. Gelukkig vind ik in de zak van mijn vest een mondkapje om mijn tranen mee te drogen.
