Een tweede voordeeltje van de Woningsdag is dat ik nu niet voor het ochtendgloren al in de stad sta met een kleedje. Al knipperend tegen het zonlicht open ik mijn ogen en kan ik gelijk naar de toespraak van de Koning kijken.
Maar mijn gezin is – ook op Woningsdag- ondernemend. Zo geven mijn zusjes een concert voor de buurtbewoners. Door de hoeveelheid fans komt de anderhalve meter af en toe in het gedrang. En zo vier ik Koningsdag gezellig met mijn straat; kleedjes in de voortuinen, verkoop van drinken en hapjes en een spelletjeskaart voor het zaklopen.
Dankzij de goede opbrengst van het straatconcert komt het Oranjegevoel helemaal naar boven. Oranje tompouces horen erbij en daarom sluit ik met mijn zusje aan in de enorme rij bij de bakker om de hoek. Helaas slaan we de plank mis, om negen uur ‘s morgens zijn de tompouces al uitverkocht. We snellen naar de Hema, om daar vijfentwintig minuten in de rij te staan. Het wachten wordt beloond, we kunnen nog één van de allerlaatste doosjes tompouces bemachtigen.
Met de paasbrunch- met verlenging van vier dagen door teveel voedsel- nog in ons achterhoofd, maken we op Koningsdag een high tea. Vandaag zullen we wat minder eten klaarmaken, tenminste dat is de bedoeling. Het lijkt erop dat alles voortreffelijk verloopt, totdat er geen groente is voor op de pizza. En voor ik het vergeet, de zelfgemaakte donuts, die als gedroogde kleiwerkjes uit de oven komen. Zuslief had ietwat te grote stukken walnoot gesneden en zo eet ik carrotcake met stukken walnoot. De doos tompouces ligt helaas op haar kop, waardoor al het glazuur -het lekkerste van de tompouce- aan het deksel van de doos plakt.
De rest van de dag eten we van de high tea. Dinsdagochtend kan ik bij het ontbijt aan een tafel met high-tea restjes schuiven. De lunch voor dinsdag is trouwens al bepaald. Heel verrassend, een high-tea. De rest van deze dinsdag ga ik onze overvloed bezorgen bij familie en eenzamen.
En gelukkig ziet dit keer de keuken er veel schoner uit; zo kunnen we -letterlijk- proosten op onze woning!
