Op vrijdag dertien maart voel ik het al in de lucht hangen, de scholen zullen binnenkort gesloten worden. Uit angst om me te gaan vervelen race ik daarom naar de bieb om boeken in te slaan. Helaas is de bieb al gesloten wegens corona. Gelukkig heb ik me dan in ieder geval een halfuur vermaakt met fietsen.
Mijn vermoeden wordt op zondag 15 maart bevestigd. De scholen zullen drie weken gesloten zijn. Ik ben door het dolle heen, drie weken vrij, heerlijk uitslapen. Mijn moeder denkt daar helaas anders over: Over drie weken moeten jullie weer naar school, dus we doen niet alsof het vakantie is, anders is het over drie weken een enorme opgave om weer op tijd uit bed te moeten voor school. Daarom neemt ook mijn moeder maatregelen. Elke ochtend moeten we om acht uur aangekleed aan het ontbijt zitten. Wat een verschrikking…. Het smoesje dat ik de eerste twee uur uitval heb werkt helaas niet.
Gelukkig komt er twee weken later een nieuwe mededeling, tot en met de meivakantie zijn de scholen dicht. Gelijk daarna vervalt mijn moeders regel. Nu slapen ik elke ochtend heerlijk uit – ik heb nu s’ochtends minder minuten om me te vervelen;)-, ik ontdek de voordelen van quarantaine.
Toch is deze periode ook confronterend, zo zie ik dagelijks confronterende snaps- korte fotootjes van vrienden- binnenkomen. Allereerst de dagelijkse snaps van het hardlopen. Ik heb een keer hardgelopen, tsja dat doet online groepsdruk dus met je. Het is niet voor herhaling vatbaar, ik voel mijn rug nog steeds. En dan heb ik het nog niet over de tijdstippen dat mijn vrienden hardlopen. Voordat ik s’ochtends mijn ogen open zijn ze al gedouched. Terwijl ik in mijn werkpauze uitrust, heb ik geleerd niet meer mijn telefoon te gebruiken. Het is veel te ontmoedigend om te zien hoe iedereen allerlei samenvattingen maakt of verslagen voor over vier maanden aan het uitwerken is. Met een zak chips op schoot open ik s’ avonds weer een paar snaps. Allerlei healthy snaps. Snel graai ik nog een keer in de zak, mmm dubbel genieten. Maar goed, ik blijf positief, en zoek de overeenkomsten. Zij en ik hebben allebei nieuwe kleren nodig na deze quarantaineperiode. Zij een maatje kleiner, ik een maatje groter… En zo heb ik weer een nieuwe -online- invulling van deze quarantaine tijd…
