Precies de dag dat ik de reclame moet lopen zijn de pakketten extra dik. Bovendien zit er nog een dik speelboek bij. Zo’nboek waarvan ik vroeger alle mooie dingen uitknipte, op een blaadje plakte en aan mijn moeder gaf. Om vervolgens geen van deze dingen voor Sinterklaas te krijgen. Elk jaar probeerde ik tevergeefs opnieuw.
Folderen werkt nog net zo als vroeger. Niet alleen hebben dezelfde mensen nog steeds een JA/NEE-sticker op de deur, maar mijn handelingen komen ook overeen. Voor ik op mijn fiets stap zeur ik vijftien minuten over hoe verschrikkelijk folders lopen wel niet is. Zoals gewoonlijk stop ik mijn fietstassen vervolgens veel te vol met reclameblaadjes. Om daarna bij elke drempel mijn hart vast te houden: hoeveel folders zal ik bij deze hobbel verliezen? Ik had vroeger zelfs een tactiek ontwikkeld met welke snelheid ik over een hobbel moest gaan om ervoor te zorgen dat ik niets verloor. Helaas heb ik natuurkunde in de vierde klas laten vallen, anders had ik het vast en zeker kunnen uitwerken.
Een herinnering komt weer omhoog. Jaren geleden zaten er gratis snoepjes in het folderpakket. Om te proeven. Ik kon mijn geluk niet op, want elk folderpakket dat ik overhield, betekende een extra snoepje. Vol goede moed sprong ik –met volgeladen fietstassen– op mijn fiets. Bij de tweede drempel verloor ik echter tien folderpakketten. Ik parkeerde mijn fiets een stukje verderop tegen een lantaarnpaal. Mijn overvolle fiets bleef namelijk niet op de standaard staan. Na een worsteling en een paar steigeringen van de fiets, had ik de fiets onder controle. Ik rende terug naar de drempel waar ik mijn folderpakketten verloor.
Tot mijn verbazing waren de folders verdwenen. Ik keek om me heen en zag een stukje verder twee jongens met mijn folderpakketten staan. Met trillende beentjes liep ik als 11-jarige op de pubers af. Ik begreep wel wat ze deden. Ze roofden natuurlijk de snoepjes eruit. De overbuurvrouw van de pubers riep daarentegen „wat lief zeg, dat die jongens voor jou de pakketten oprapen!” Ik knikte en pakte de opengescheurde pakketten aan. „Bedankt hé.”
Helaas zitten er deze keer geen snoepjes bij de folders. Dus moet ik de verloren pakketten zelf oprapen.
