Vwo-ers zijn nerds vind menigeen. Nerds die altijd alles weten en veel boeken lezen. De opmerking die ik nu ga maken is in jullie ogen dan ook nerd. De eigenlijke betekenis van het woord nerd is namelijk computergek. Nou wat ik in ieder geval over mezelf kan vertellen, is dat ik zeker geen progammeertalentje ben, integendeel.
Wel verveel ik me vaak op school. Zo kwam ik op gesprek bij mijn mentor. Mijn cijfers waren uitstekend. Daar hoefden we dus niet over te praten. De mentor vroeg mij wat ik van school vond. Nutteloos, zei ik. Dat verraste hem enigszins. Hij wist dan wel dat ik recht door de zee was, maar dat dit mijn beeld van school was vond hij wel enigszins teleurstellend. Begrijpelijk, je zou maar in je gezicht gesmeten krijgen dat de lessen die je geeft nutteloos gevonden worden.
Hij vroeg daarna hoe belangrijk ik school vond. Dat vereist wat uitleg. Mijn ouders hebben duidelijke regels thuis. Niet naar school, is ook 's avonds de deur niet uit. 's Avonds staan er sport en werk op de planning. Toen ik hem dus vertelde dat school slechts een bijzaak was op mijn dag, vluchtte hij weg naar alle hoge piefen van de school voor een overleg over mij. Ik had uitdaging nodig, werd besloten. Dat is wel een typisch VWO-kenmerk, inderdaad.
Enkele weken later stapte ik op dinsdagochtend vroeg in de trein richting Apeldoorn. Een vlekkeloos verlopende reis bestaat niet, en zo stond ik op het station Apeldoorn zoekend naar de bushalte. Na een sprintje stapte ik nog net op tijd in de juiste bus. Waar ik moest uitstappen, leed geen twijfel. Het enige wat ik nog hoefde te doen was de dames in rokken te volgen. Toch fijn zo’n subcultuur…
Al schrijvende heb ik zo toch een beeld gegeven over wie ik ben. Ik ben ongeorganiseerd, recht door zee en klets veel. Het bewijst maar weer hoeveel een column ongemerkt over jezelf zegt. Zo zie je maar: ook op moeilijke vragen is een antwoord.
