Waarom ben je zo trots op je zus?
"Onze moeder heeft het afgelopen jaar met Tweede Pinksterdag een hartstilstand gehad. Er volgde met spoed een open hartoperatie en daarna een spannende tijd. De eerste weken hebben we als zussen de boel samen opgevangen, wat niet altijd even makkelijk was. Zeker de eerste dagen. Hoe vertel je de jongste kinderen dat mama in het ziekenhuis ligt en dat ze voorlopig niet thuis is? En dat het nog heel spannend is of mama er straks nog wel is? Wat zeg je als je jongste zusje elke keer thuiskomt uit school en zegt: "mama gaat dood hé?".
En niet te vergeten, de nacht dat onze moeder opgenomen werd. Die nacht vergeten we nooit meer. Je houdt jezelf groot en gaat door op de automatische piloot. Als drie zussen lagen we beneden op de bank, de telefoon in de hand en met elk telefoontje schoot de adrenaline omhoog. Toen het telefoontje van mijn vader dat ze aan het reanimeren waren, maar dat niet lukte.
Even hebben we gedacht dat we onze moeder kwijt waren. Gelukkig lukte het vrij snel daarna wel, maar dat zijn momenten die je niet meer vergeet. Daarnaast moesten ook wij samen een beetje de draai vinden in het regelen van de zaken rondom onze moeder en het gezin. Het gewone leven ging gewoon verder.
Berteke zou in de zomervakantie bij de thuiszorg gaan werken. Ze heeft deze vakantiebaan afgezegd, zodat zij thuis de boel draaiende kon houden. Tot haar trouwen afgelopen oktober heeft ze dat vrijwel fulltime gedaan. En ook nu, nadat ze getrouwd is, komt ze nog twee dagen in de week mijn moeder helpen in het huishouden."
Waarom mijn zus zo speciaal voor mij is?
"Lange tijd hadden we niet zo'n band met elkaar. Zelf ben ik de oudste van het gezin en onder mij heb ik drie broers. We schelen 8,5 jaar in leeftijd. Pas de laatste jaren kregen we meer een band en gingen we ook wat meer met elkaar doen. Na Tweede Pinksterdag zijn we meer naar elkaar toegegroeid en hebben we ook meer een band gekregen met elkaar. En wat is het dan fijn om een zus te hebben waarmee je kan praten, samen de dingen kan doen en (in die tijd) samen zorg kan dragen voor de jongere kinderen in het gezin.
Met dit bloemetje wil ik mijn waardering uitspreken voor de manier waarop ze het thuis de boel draaiende heeft gehouden in het afgelopen jaar. Dit jaar hoop ik zelf te gaan trouwen en verwachten Berteke en mijn zwager (Rolf) hun eerste kindje. Ik hoop ondanks alle veranderingen die er zullen zijn en komen dat de band die we als zussen hebben mag blijven en versterkt mag worden!"
