De middagpauze is nog niet begonnen op de locatie Stationspark, in Goes. Toch klinkt het gepingpong van een tafeltennisballetje. Een paar leerlingen hebben geen les. Twee van hen vermaken zich bij de tafel die in de aula staat. Op de blauwe bankjes even verderop is een drietal in een goed gesprek gewikkeld. De rest van de vrije leerlingen heeft de zon opgezocht.
In de gang op de begane grond hangen drie grote kasten met tientallen deurtjes aan de muur. Het zijn telefoonkluisjes. ”S083” staat er op het kastje van Myrthe Boomsma. „Die S staat volgens mij voor Stationspark, en zo gaat het van 001 naar 132”, legt de 12-jarige inwoner van Kapelle uit.
Naast de 132 telefoonkluisjes heeft de school 120 grote kluisjes waar leerlingen bijvoorbeeld gymschoenen en schoolboeken in kunnen bewaren. Naar de locatie Stationspark gaan zo’n 250 leerlingen, dus iedereen heeft de mogelijkheid zijn telefoon achter slot en grendel te doen.
Myrthes kluisje is vandaag leeg. „Vanochtend had ik een beetje haast, toen ben ik m’n mobiel vergeten.” Je kunt op school prima zonder, is de ervaring van de eersteklasser. „Je hebt hem gewoon niet nodig. Het is onderweg wel fijn om bereikbaar te zijn voor als er iets gebeurt. Maar die kans is heel klein, dus ik durf prima zonder telefoon te fietsen.”
Klasgenoot Martijn van Iwaarden (12) heeft zijn smartphone wel mee. „Hij ligt in de kluis.” De leerling uit Hoek snapt het verbod. „Thuis moet ik mijn telefoon ook beneden laten liggen als ik huiswerk ga maken. En daardoor merk ik dat ik sneller klaar ben met het maken van opdrachten.”
Gezelliger
„Het is gezelliger op school”, merkt Elise Witte. „Ja, er hangt nu een leuk sfeertje”, beaamt haar vriendin Lisanne Boogaard. De derdeklassers merken een verschil met vorige jaren. „Als je vroeger in de ochtendpauze beneden kwam, zag je altijd hetzelfde: leerlingen die in een rij naast elkaar zaten en op hun telefoon keken. Dat is nu niet meer zo. Iedereen is nu gezellig met elkaar aan het praten.”
Ze vonden het maar „helemaal niks” dat er een verbod zou komen. „En de halve school dacht er volgens mij zo over”, stelt Elise. „Maar nu het er eenmaal is, is het wel prima.” Lisanne knikt. „Je zag er een beetje tegen op, maar het stelt eigenlijk niets voor.”
Als een leerling onder schooltijd wordt betrapt op mobielbezit, gaat de telefoon naar docent Beeke. Hij geeft Duits en is coördinator verzuim en gedrag. „Als een leraar een telefoon inneemt, wordt het apparaat naar mij gebracht. Leerlingen kunnen hem dan dezelfde dag om halfvijf bij me ophalen. Ongeacht hoe laat ze hun laatste les hebben.”
In de eerste tweeënhalve week van het nieuwe cursusjaar hoefde de straf nog niet uitgevoerd te worden. Beeke: „In de eerste week zijn er wel wat telefoons gesignaleerd, maar toen deed ik het af met een waarschuwing. Ook omdat in die opstartperiode nog niet alle kluissleuteltjes waren uitgedeeld. Maar na een week heb ik duidelijk gemaakt: de gewenningsfase is voorbij. Sindsdien hebben collega’s geen telefoons meer gezien.”
Opgelucht
„Leerlingen accepteren de nieuwe maatregel als een gegeven”, merkt docent Overbeeke. „Er wordt nauwelijks over gesproken.” De lerares Nederlands sprak een aantal ouders over het nieuwe smartphonebeleid. „De meerderheid was opgelucht dat het verbod nu eindelijk van kracht is. Ze vinden het fijn dat hun kinderen een groot gedeelte van de dag offline zijn.”
Volgens Overbeeke heeft het verbod alleen maar voordelen. „Het is beter voor de concentratie en het beklijven van de lesstof als leerlingen niet steeds iets bij zich dragen wat hen afleidt. Maar ook voor het sociale leven is een telefoonloze school goed. Digitaal praten haalt het niet bij verbaal praten.”
Marijn van den Bosse (15) zit in klas 4 en zag een beetje op tegen de maatregel. „Onder schooltijd werd er vaak via WhatsApp afgesproken wie er met elkaar naar huis fietsten. En ik checkte het lesrooster op mijn smartphone. Dus ik was bang dat ik ’m zou gaan missen. Maar na drie weken moet ik zeggen dat het meevalt. Meefietsen spreken we nu voor schooltijd af, en het rooster vraag ik aan klasgenoten of bekijk ik thuis.”
Sommige leerlingen hebben nog wel een telefoon bij zich, weet Marijn. „Soms zie je iemand die er stiekem op kijkt.” Ook Elise en Lisanne spotten weleens een smokkelaar. „In de wc’s bijvoorbeeld. Of ze kijken op hun telefoon terwijl die in hun tas zit. Maar dat zijn uitzonderingen. Nee, bijna iedereen is aan de regel gewend.”
