Het was een keer in de lijdenstijd dat ik over deze Bijbeltekst een preek hoorde. Het zijn woorden van de Heere Jezus, waarin Hij aan Zijn discipelen uitlegt dat het nodig is dat Hij gaat lijden en sterven. Anders zal er straks voor hen geen eeuwig leven zijn.
Ingrijpend, dat de dood van de Heere Jezus nodig was om mij het leven te geven. Dat is genade alleen! De preek ging ook over de woorden die daarna komen. Daar heeft de Heere Jezus het namelijk niet alleen over Zichzelf, maar over iedereen die Hem wil volgen. Dat vond ik best confronterend.
Vaak ben ik op zoek naar een zo comfortabel mogelijk leven. Maar als ik Jezus wil volgen, betekent dat ‘sterven’: steeds weer opnieuw dingen loslaten die ik belangrijk vind, maar die het volgen van de Heere Jezus uiteindelijk in de weg staan. Het betekent: Zijn zaak stellen boven die van mij. Dat is Hij ook waard.
Deze tekst betekent telkens weer opnieuw een aansporing voor mij om het bij de Heere Jezus te zoeken, want alleen in Hem draag ik vrucht.
Door de eeuwen heen spreekt de Bijbel tot mensen. Soms bepaalt de Heere met kracht bij een tekst uit het Woord. Wat is het Woord op dat moment aansprekend. Zo aansprekend dat mensen dat hun hele leven niet meer vergeten.