De stalen rossen staan stuur aan stuur opgesteld. De automobilist die Vierhouten binnenkomt, kan het verhuurbedrijf niet ontgaan. Het metaal flikkert in de lentezon.
SGP-Kamerlid Chris Stoffer verrichtte zaterdag de opening van Jans fietsenzaak. De politicus kent Jan –zijn buurjongen– al sinds zijn vierde. „Ik heb nooit last van hem gehad, enkel gemak”, stelt hij. „Ik vind het mooi dat je een fietsenzaak begint”, zegt hij tegen Jan. „En niet alleen omdat ik veertien jaar lang alle vrije tijd die ik had doorbracht bij de fietsenzaak van mijn opa en ooms in Elspeet. Nederland heeft behoefte aan jonge ondernemers.”
Door de opening komt Stoffer later op de partijdag van de staatkundig gereformeerden. „Ik moest Kees van der Staaij op mijn knietjes smeken of ik later mocht komen”, grapt hij. Dan vraagt het Kamerlid om een schaar. „Ik zal eens kijken of ik die zaak van je openkrijg.”
Wanneer het lint in tweeën valt, neemt Jan de microfoon over. Hij ziet uit naar de samenwerking met de horeca-uitbater aan de overkant van de straat en bedankt zijn ouders. „Dat ik dit kan doen, daar zit ook een stukje opvoeding bij”, meent hij. „Mijn moeder wil ik bedanken omdat ze me altijd motiveert om te studeer... eh ondernemen.”


Kans
Als klein ventje was Jan al graag aan het rommelen. Hij prutste aan de skelter, waste de auto van zijn vader en ging aan de slag bij een fietsenmaker in Elspeet. De vwo’er repareerde daar vijf jaar tweewielers. „Daar kreeg ik verstand van fietsen.”
Na de middelbare school besloot Jan commerciële economie te gaan studeren aan hogeschool Windesheim in Zwolle. Maar toen hij hoorde dat de fietsenverhuurder in Vierhouten met pensioen ging, rook Jan zijn kans. „Naast school had ik veel vrije tijd. Ik wilde er wat bij doen. Nu blijkt dat ik ondernemen mooier vind dan studeren. Mijn studie gaat op pauze.”
De tienerondernemer uit Elspeet ging met zijn fietsverhuuridee langs bij lokale horecaondernemers. Om te kijken wie er met hem samen wilde werken. Uiteindelijk hapte restaurant De Boerenschuur toe. Op hun terrein mocht Jan twee containers plaatsen. Een met de voorraad fietsen, een met een winkel, fietslift en een kassasysteem.


Investering
De aanschaf van de tachtig fietsen –waarvan veertig elektrische– was „een forse investering”, erkent Jan. Toch wilde hij per se merkfietsen. „Ik wil er niet achteraan hoeven te fietsen om te zien of alles wel goed gaat.” Jan noemt de zoektocht naar een investeerder die hem het geld wilde voorschieten lastig. „Maar toen ik die had gevonden, was het niet moeilijk hem ervan te overtuigen hier zijn geld in te steken. Ik had een goed verhaal. De fietsenverhuurder die hier zat stopt en Vierhouten noemen ze de parel van de Veluwe.”
Jan heeft een plan bedacht om zijn tientallen „topfietsen” in het hoogseizoen te verhuren. „Ik wil fietsarrangementen gaan organiseren. De mensen komen dan bij mij een fiets huren, en kunnen vervolgens bij een horecagelegenheid eten voor een mooie prijs. Dan heb je een win-winsituatie.”


Prioriteit
De weken in aanloop naar de opening werkte Jan van ’s morgens zeven tot ’s avonds elf uur. En voorlopig blijft hij uren maken, denkt hij. „Overdag ben ik hier om fietsen te verhuren en te repareren. ’s Morgens en ’s avonds ben ik onderweg om fietsen weg te brengen of op te halen, want ik vervoer ze ook naar de locatie.” Op zondag is de zaak van Jan gesloten. „Ik ben christelijk, dus dat gaat voor.”
Of Jan zijn studie gaat afmaken, weet hij nog niet. „Het papiertje komt misschien nog wel, maar dit heeft prioriteit. Ik hoop dat ik van deze zaak iets moois kan maken.”