De tafels zijn opgesteld in een U-vorm. Aan de buitenkant nemen de cliënten van het Leger des Heils plaats en aan de binnenkant zitten de Hoornbeeckstudenten. Een student opent de maaltijd met gebed. Andere studenten lopen vervolgens af en aan met borden met heerlijke gerechten. Tussendoor knopen ze gesprekjes aan met de cliënten. Ze horen levensverhalen, maar ook fantasieverhalen van cliënten die flink onder invloed zijn.
Teunice vertelt dat ze had verwacht dat daklozen slordig en vies zouden zijn. “Maar deze mensen had ik op straat niet herkent als daklozen. Ik vond ze ook open. Ze wilden een praatje maken en vertellen over hun leven”.
Sommige cliënten zijn een beetje luidruchtig. De aanwezige begeleidster spreekt een man streng aan vanmiddag nog minimaal tien halve liters bier achterover had geklokt. “Jij gaat je wel rustig houden, hé” zegt ze. De man in kwestie –die een flinke alcohollucht met zich meedraagt– reageert gelijk door zachter te gaan praten. “Ja sorry hoor, ik ben nu al aangeschoten”, zo verontschuldigt hij zich.
Heel bevoorrecht
Hoe vindt studente Liesje de ontmoeting met de daklozen? “Ik zie nu echt dat wij eigenlijk heel bevoorrecht zijn. Zij hebben soms foute dingen gedaan en meestal hun uitweg gezocht in drank en drugs. Maar wij zijn niet beter. Een cliënt vertelde mij: "Ik ben echt moedeloos, ik weet niet meer hoe m’n leven verder moet." Ja, dat raakt mij wel”, zo vertelt ze.
Haar medestudent Marit bevestigt haar verhaal. “Door zo’n activiteit ga je echt anders naar mensen kijken. Toen ze binnenkwamen vond ik ze best eng, maar als je ze eenmaal hebt gesproken, zijn het eigenlijk hele normale mensen.”
De groep gasten tijdens het diner is divers. Zo is er iemand die enkele dagen geleden nog voor anderhalf jaar in de gevangenis zat. Ook zijn er mensen die psychotisch zijn.
Maaike vindt het vooral interessant om met deze mensen te spreken. “Als ik naar de Bas van der Heijden loop om een broodje te halen, kom ik altijd voorbij deze nachtopvang. Ik zie dan vaak wel daklozen zitten, maar ik had niet verwacht dat je zo goed met ze kon praten.”
Wel thuis!
Waarom organiseert het Hoornbeeck College dit diner eigenlijk? “We vinden het belangrijk om als christelijke school ook in de wijk actief te zijn”, zo vertelt de docent Arno Ista. “Daarom nodigen we deze cliënten met enige regelmaat uit. Maar het is ook een belangrijk leermoment voor mijn studenten. Ze zien dat niet alles in het leven vanzelf gaat.”
Ook kwam tijdens deze avond de identiteit van het Hoornbeeck College naar voren. Naast het openen met gebed, vertelden studenten het verhaal van de Emmaüsgangers. Met sommige bezoekers werd er over deze geschiedenis doorgepraat.
Of alles goed ging deze avond? “Ik moest iedereen bedanken voor zijn komst” zo vertelt Liesje. “Dit heb ik ook gedaan, maar als laatste wenste ik ze ‘wel thuis’. Dit was niet zo slim, aangezien ze geen huis hebben…”
