Coen Hermenet, Wilco Kodde en Maarten Van Nieuw Amerongen van SGP-jongeren schreven een indruk van de ‘Geneva Summit for Human Rights and Democracy’ en van de verhalen die ze daar hoorden.
Foto v.l.n.r. Wilco Kodde, Vladimir Kara-Murza, Coen Hermenet, Maarten Van Nieuw Amerongen.
Het wordt muisstil in de grote zaal van het ‘Centre International de Conférences’ in het Zwitserse Genève. De 22-jarige Effy Nguyen betreedt het podium. Een volle zaal, waaronder zestig journalisten van over de hele wereld, horen een kleine, Vietnamese man vertellen over zijn vader die in de gevangenis zit.
Als kleine jongen, zo’n tien jaar geleden, zag Effy hoe Pastor Nguyen uit hun huis gesleept werd. Mensen dwongen hem te knielen en zich te verontschuldigen, anders zou een zekere dood hem wachten, zo zeiden ze. Te midden van dit tumult op straat sprak de bebloede en in tranen uitgebarsten dominee Nguyen de woorden: "Ik zal nooit voor mensen knielen en nooit mijn geloof in God verloochenen." De autoriteiten zetten hem gevangen vanwege ‘propaganda tegen de staat.’ Tot op dit moment zit hij gevangen.
Hij heeft in al die jaren de vreselijkste martelingen doorstaan. Ook het gezin waar Effy uit komt, wordt niet met rust gelaten. Toen Vietnamezen geld inzamelden voor de ziekenhuisbehandeling van zijn ernstig zieke zusje, pakte de politie het geld van de moeder af. Pas na veel publiciteit en sociale druk op de autoriteiten kwam het geld terug. "Er zijn honderden families in Vietnam zoals die van mij", zo vervolgt de geëmotioneerde Effy. Hij weet zich deze dag gesteund door een breed gezelschap van mensenrechtenactivisten van over de hele wereld. Effy: "Ik bid dat jullie allemaal nooit vermoeid zullen raken en de goede strijd voor mensenrechten niet op zullen geven."
’s Middags wordt het opnieuw doodstil in de zaal. De ouders van Otto Warmbier betreden samen het podium. Student Otto bezocht samen met een aantal landgenoten Noord-Korea toen hij in 2016 werd opgepakt en vastgezet. Zeventien maanden hoorden de ouders weinig over hem, behalve dat hij in goede gezondheid verkeerde. Opeens, in juni 2017, wordt Otto plotseling vrijgelaten. Er waren zorgen over zijn gezondheid. Enkele dagen later landt een Gulfstream jet op een klein regionaal vliegveldje in de staat Ohio. Otto is thuis. Vader Fred en moeder Cindy Warmbier stappen het vliegtuig in om hun zoon te verwelkomen. Moeder Cindy staat binnen enkele ogenblikken weer buiten het vliegtuig. De onbeschrijfelijke, dierlijke geluiden en bewegingen van Otto kan ze niet aanhoren en aanzien. Enkele dagen later overlijdt Otto. Doktoren beschrijven hoe in alle delen van zijn hersenen gaten zitten. Een doodsoorzaak is niet officieel vastgesteld.
President Trump twittert: "Otto was tortured beyond belief by North Korea." Vader Warmbier zegt in Genève: "Als het Noord-Koreaanse regime in staat is zúlke dingen te doen bij een Amerikaans staatsburger, hoe erg moet dan het leven van 22 miljoen Noord-Koreanen zijn?" Het echtpaar Warmbier doet vervolgens een duidelijke oproep aan de internationale gemeenschap om het niet op een akkoordje te gooien met het regime in Pyongyang.
Tijdens het mensenrechtenspektakel wordt jaarlijks ook een prijs uitgereikt: de ‘2018 Geneva Courage Award’ gaat dit keer naar Vladimir Kara-Murza uit Rusland. Twee keer werd een poging gedaan hem te vergiftigen, twee keer overleefde hij. Onder luid applaus neemt hij de prijs in ontvangst.
Als we even later Kara-Murza de hand schudden en feliciteren met zijn award, realiseren we ons welke prijs hij betaalt voor zijn uitgesproken mening. Het is beslist niet ondenkbaar dat hij binnenkort weer een keer alle wereldpers haalt wegens opnieuw een aanslag op zijn leven. Wij vliegen een paar uur later weer terug naar het rustige Nederland. Maar met een versterkte motivatie om altijd onze kansen te benutten om op te komen voor mensenrechten wereldwijd. Dat zijn we aan onze naasten, zeker degenen die we ontmoet hebben in Genève, meer dan verplicht.
Meer informatie op www.genevasummit.org.
