De relatie met haar vriend was al niet goed, zo blikt de zwangere vrouw terug. Ze is bijna uitgerekend. „We hadden regelmatig ruzie. En toen bleek ik ineens twaalf weken zwanger te zijn. Terwijl ik anticonceptie gebruikte.”
De wereld van Petra „stortte in”, zoals ze het zelf noemt. „Ik wist niet wat ik moest doen en belde een vriendin. Zij raadde me aan om het zo snel mogelijk aan mijn vriend te vertellen. Dat heb ik gedaan. Hij reageerde positief. „We komen er samen uit”, zei hij.” De twee gingen samen naar de verloskundige en zagen daar hun kindje op de echo.
Kort daarna verandert alles. „Een neef van mijn vriend begon nare opmerkingen en bedreigingen naar me te appen. Hij schold me uit voor hoer en dreigde dat ze het kindje van me zouden afnemen en mee zouden nemen naar Turkije, daar komen ze vandaan. Vanaf dat moment veranderde mijn vriend ook. Hij wilde het kindje niet meer. Onze relatie was over. Opeens stond ik er alleen voor.”
In de gaten gehouden
Petra krijgt in die tijd dagelijks appjes van haar ex en zijn familie. „Mijn ex zei eerder: „Als je een abortus laat doen, blijf ik bij je en ga ik elke dag voor je koken.”
De vader van haar ex-vriend lijkt wel positief te reageren op de zwangerschap. „Hij heeft drie keer een gesprek gehad met mijn ouders, maar dat bleek hij alleen maar te doen om mij in de gaten te houden en te kijken of ik een abortus zou laten plegen. Uiteindelijk hebben ze mij 3000 euro geboden als ik het kindje weg zou laten halen.”
Echo
Een abortus lijkt de enige uitweg voor Petra. „Ik werd er gek van, die bedreigingen en de druk van mijn ex en zijn familie om een abortus te plegen. Ik kreeg elke dag te horen dat ik alleen maar aan mezelf dacht en dat ik hun leven verpestte door het kindje te houden. En ik dacht: „Ik ben ook jong, hoe kan ik alleen een kindje opvoeden?” Ik wilde van het gedoe af zijn en maakte een afspraak bij de abortuskliniek.”
Voordat Petra naar de abortuskliniek gaat, heeft ze nog een afspraak bij de verloskundige. Die is op de hoogte van de situatie. „Ik kwam voor een normale controle, maar kreeg een extra echo aangeboden”, herinnert Petra zich. „Toen ik het kindje op de echo zag, brak ik. Ik wilde die dag tegen de verloskundige zeggen dat ik een afspraak had bij de abortuskliniek, maar ik kon het niet. Ik ben gaan nadenken en in de Bijbel gaan lezen. Ik besefte: Ik ben God niet, wie ben ik om een leven te nemen? En blijf ik er niet mijn hele leven last van houden als ik dit kindje laat weghalen?”
Psalm
Als Petra Psalm 139 leest, valt alles op z’n plek. „Ik kón dit kindje niet weg laten halen. Er viel een enorme last van me af.”
Op dit moment gaat het „best goed” met Petra, zegt ze zelf. „Al heb ik ook momenten dat het moeilijk is. Ik ben nu hoogzwanger en de laatste loodjes zijn zwaar. Ik ben nieuwsgierig naar mijn kindje en vind het tegelijk spannend, omdat ik er alleen voor sta.”
Ook maakt Petra zich zorgen over hoe haar ex en zijn familie gaan reageren op haar kind. „Ik heb nu geen contact meer met die familie. Mijn ex woont 20 kilometer verderop, maar ik zou daar niet alleen rond durven te lopen met mijn kindje. Ze hebben zo veel nare dingen gezegd. En ik weet niet wat me nog meer te wachten staat.
Gelukkig heb ik veel lieve mensen om mee heen. De toekomst is onzeker en dat maakt me soms wel bang, maar het komt vast wel goed. Ik offer mijn leven voor nieuw leven.”
Dit artikel verscheen woensdag ook in Way of Life Magazine, het tijdschrift van de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV).
Petra heet in werkelijkheid anders.
Deze week komen maar liefst 177 jongeren op voor het leven. Ze maakten een kunstwerk en publiceerden dat op deze website.
