Toch hield de 15-jarige Ruma zich vooral voor vriendinnen schuil in het christelijke ziekenhuis voor leprapatiënten in de stad Malaimaun, in het zuiden van Myanmar (Birma).
Op een van de zalen valt ze direct op: een meisje tussen voornamelijk oudere vrouwen. Zo jong nog en dan toch al leprapatiënt!
De schrik zat er bij haar goed in toen er eerder dit jaar lepra werd geconstateerd. Want het hebben van die ziekte betekent een levenslang isolement, en voor een meisje in de schoolvriendinnenleeftijd is dat extra erg.
Daarom is Ruma maar w�t blij dat het ziekenhuis een eind weg ligt van het dorp waar ze woont. Dat je zelfs een rivier over moet om hier te kunnen komen. Wat ze vooral niet wil is dat haar vriendinnen erachter komen dat ze lepra heeft. En ook school hoeft het niet te weten.
Overigens is de kans dat Ruma zal genezen best groot, weet de arts die haar behandelt. En voor zichtbare verminkingen hoeft ze niet bang te zijn, en dat is extra geruststellend. Juist die zouden haar tot een verstotene maken.
Merk op wat hier intussen gebeurt: dit vluchtelingetje wordt opgevangen in een ziekenhuis, gerund door christenen. En dat mag je best een klein wonder noemen. Want als gezond meisje zou ze haar leven lang nooit christenen hebben ontmoet. Die zijn in het boeddhistische Myanmar immers een kleine minderheid en ook nog eens naar de kantlijn geschoven. Hier wordt ze omr�ngd door deze �randfiguren�. Die haar ook nog eens liefdevol verzorgen.
Reken maar dat zo�n ervaring indruk maakt op een meisje van 15! Van blijvende schade zal bij haar straks geen sprake zijn, maar wie weet w�l van blijvende zegen.
Dit artikel hoort bij de Actie Deelt Elkanders Lasten. Zie steundel.nl.
