Dat jongeren het zwaarder hebben tijdens de coronacrisis is een beeld dat Harm Rebel, psychosociaal hulpverlener bij Stichting Schuilplaats, herkent. „Jongvolwassenen die gaan studeren en op kamers gaan of thuis wonen hebben met de tweede golf meer moeite dan met de eerste. Dat heeft te maken met het nieuwe schooljaar dat is begonnen, het weer en de langdurigheid van deze crisis. Jongvolwassenen lijden verlies doordat het moeilijk is om contacten te onderhouden. In deze levensfase hebben ze elkaar nodig om zich te ontwikkelen. Nu verloopt het contact veel online. Een puur zakelijk alternatief.”
Rebel ziet geen toename van het aantal jongeren dat bij Stichting Schuilplaats aanklopt als gevolg van de crisis. „De jongeren die bij ons komen, hebben vaak onderliggende problemen. Meestal zijn de klachten die ze hebben wel versterkt door de coronacrisis.” En waarschijnlijk is het algehele beeld in de maatschappij –corona is geen reden om hulp te vragen– ook een oorzaak waarom aan de bel trekken lastig is, denkt Rebel. „Terwijl dat juist belangrijk is om te doen. Als je je somber of depressief voelt, kies iemand uit aan wie je dat kunt vertellen. Zo voorkom je dat die gevoelens zich verder gaan ontwikkelen. En geef niet op. Probeer creatief te zijn, zodat je de dingen waar je naar verlangt, nog steeds kunt doen.”
Ruim een kwart van de ondervraagden in het onderzoek van het Rode Kruis gaf aan dat hulp vragen aan iemand die ze goed kennen lastig is. De drempel om aan te kloppen bij een professional ligt nog hoger. Ruim 50 procent gaf aan hier moeite mee te hebben. Redenen daarvoor zijn een gevoel van falen. Of het is te officieel om naar een psycholoog te stappen. Of ze vinden het lastig om te bepalen wanneer je een professional nodig hebt. En anderen noemen schaamte als hoofdreden.
Blijfovereind, een platform dat ontstaan is in coronatijd, biedt professionele hulp aan jongeren die niet lekker in hun vel zitten. Via de website is het mogelijk om een gratis gesprek van dertig minuten aan te vragen. Een van de initiatiefnemers, Huib Wurfbain, vertelt waarom het niet raar is om hulp te zoeken. „De grootste misvatting van coaching is dat er iets mis met je moet zijn om ondersteund te worden. Dat is echt niet zo. Zie coaching als een apk. Even een check: is alles nog oké met mij? Werkt alles zoals het hoort te werken? Zo’n gesprek is net als een persoonlijke trainer bij een sportschool. Even aandacht voor jezelf met hulp van een professional.”
Vertrouwelijk
De gesprekken blijven vertrouwelijk. En je kunt zo vaak bellen als je wilt. Het doel is inzichten te krijgen in zaken waar je zelf invloed op hebt. „Zo had ik pas een gesprek met een jongen die vaak in zijn donkere studentenkamer zat. Ik vroeg aan hem of er ook een deur in zat. „Ja”, zei hij toen. „Zou je dan niet wat vaker naar buiten gaan?” vroeg ik hem. „Zonlicht heeft namelijk een positieve invloed op je gemoedstoestand.” Je probeert de jongeren dingen van een andere kant te laten bekijken. Dat helpt hen vaak al.”
„Het aspect eenzaamheid komt vaak terug. Het leven van de jongeren gaat anders dan ze gepland hadden. In plaats van studeren en met vrienden leuke dingen doen, zitten ze nu met hun ouders op de bank. Er is geen zicht op hoe de crisis gaat verlopen. We weten niet wanneer we weer met meerdere vrienden kunnen afspreken. Daar word je niet vrolijk van.”
Huib Wurfbain heeft een paar tips voor jongeren die zich weleens angstig, somber of eenzaam voelen. „Praat erover met vrienden, je ouders of met ons. Houd het niet voor jezelf. En voor iedereen is deze tijd anders. Ga voor jezelf na welke patronen jij wilt veranderen. Wat werkt voor jou? Is dat wat vaker naar buiten gaan? Doe dat dan. Chat niet met mensen, maar ga erheen. Ga wandelen met een vriend of vriendin. Zorg goed voor jezelf: een beetje beweging, gezond eten, het zonlicht zien en iedere dag lachen. En schroom niet om hulp te vragen van een professional. Vat coaching niet te zwaar op, maar zie het als cadeautje voor jezelf.”
