Dat schrijft ouderling Schouten van de gereformeerde gemeente van Capelle aan den IJssel-Middelwatering in het Reformatorisch Dagblad van maandag. Hij vervolgt: "Zij vertellen op catechisatie (desgevraagd) waarom zij reden hebben om te danken op dankdag, ook als ze uit een gezin komen waar alles in puin ligt. Beschamend!
Ze zoeken naar identificatiefiguren, mensen die ondanks alle aanvallen en bestrijdingen, van binnenuit en van buitenaf, toch blijven getuigen. Zo iemand als SGP-fractieleider Van der Staaij, die het aandurft om het getuigenis van ‘zijn’ partij uit te dragen en uit te leggen in het hol van leeuw, onder spot en hoon en voor het oog van de camera’s. Die begrijpt dat er in andere tijden soms ook andere communicatiemiddelen gebruikt moeten worden om duidelijk te maken waar het nu echt om gaat.
Meerdere collega’s vertelden mij echt geen SGP te zullen stemmen, maar wel bijzonder veel respect te hebben voor die man met die oranje stropdas, die op even grote billboards Second Love van repliek dient. Omdat hij zo duidelijk is, zo eerlijk, zo goed bedoelend.
Psalm 92
In de refozuil is veel mis en het is goed om elkaar scherp te houden en te waarschuwen. Maar laten we vooral ook zien op Wie de Heere wil zijn, onder jongeren en ouderen. Dat vraagt in onze tijd wel dat je daarvoor een spade dieper moet graven, maar het is de moeite zeker waard. Dan ontdekken we dat er in de refozuil niet alleen verstening maar ook leven is.
Dat vraagt om gevouwen handen van (groot)ouders, burgers, ambtsdragers. Om smeken aan de genadetroon van de Heere. En vooral ook voorleven. Dat je je als oudere open opstelt en getuigt, binnen en buiten de zuil. Laat ze maar komen, die vragen van jongeren. Gods huis is nog niet vol. Er moeten er nog worden toegebracht uit allerlei geslacht, taal en volk.
Ook in ons gezin lezen wij, naar goede overlevering, op zondagochtend Psalm 92. Een psalm met een machtig slot: „Om te verkondigen, dat de Heere recht is; Hij is mijn Rotssteen en in Hem is geen onrecht!”
