Rond kwart voor drie gingen we in de kerk zitten. Normaal gesproken zit de familie en vrienden van de bruidegom aan de ene kant van het gangpad en de familie en vrienden van de bruid aan de andere kant van het gangpad, maar Hannah en Steven hadden een bord neergezet waarop stond dat je een plaats moest kiezen, geen kant, want iedereen was familie hier.

Steven stond voorin de kerk te wachten en om drie uur kwamen er drie bruidsjonkers naar voren lopen. Ze droegen grote, gouden ballonnen met de initialen van het bruidspaar. Erna volgden bruidsmeisjes, een van hen droeg een knuffelgiraffe, omdat een giraffe Hannahs lievelingsdier is. En toen kwam de bruid. Ze droeg geen traditionele, lange witte jurk, maar een prachtig galajurkje.

We begonnen de dienst met het zingen van de hymn ‘How great Thou art’ en daarna werd eerst de huwelijksceremonie voltrokken. Met trouwbeloften, waarin niet alleen Hannah en Steven ‘I will’ zeiden, maar ook de gemeente beloofde dat ze voor Hannah en Steven klaar zouden staan en hun huwelijk zouden steunen. Vervolgens zongen we drie liederen en las een famililid van Hannah een gedeelte uit Kolossenzen 3. Daarna hield de dominee een preek over de liefde. Ik vond het minstens zo mooi als de preek op de bruiloft van Prince Harry en Meghan Markle.

Tot slot zongen we nog een lied en was de trouwdienst alweer voorbij. Een uur lang mochten de gasten zich vermaken in het centrum van Woking, terwijl een team van vrijwilligers alles klaar gingen zetten voor het vervolg van de bruiloft. Ik had er eigenlijk helemaal niet op gerekend dat ik ook voor de rest van de dag uitgenodigd zou zijn, maar er was meer dan genoeg te eten en ik hoorde bij de ChristChurch family, aldus Hannah.

Tot half 6 waren de vrijwilligers bezig met het klaarzetten van de tafels voor het diner, een lopend buffet, met van alles en nog wat. Na de maaltijd begon het formele gedeelte van de avond: toespraken. Eerst was de vader van de bruid aan de beurt. Hannahs vader verwelkomde Steven in de familie en zei nog een heel aantal mooie woorden over zijn dochter en schoonzoon. Daarna sprak de vader van Steven hen toe, hij praatte vrij zacht en onduidelijk, dus ik heb er weinig van verstaan. Toen was de ‘best man’ aan de beurt, alleen had Steven geen ‘best man’, maar een ‘best woman’: zijn zus. Als laatste hield Steven een toespraak, wat vooral een ode aan Hannah was.

Hannah had ook een ode voor Steven, maar zij deed het op een iets minder traditionele manier. Met haar vader achter de piano zong ze een prachtig lied voor hem. Erna waren er nog een aantal vrienden van het bruidspaar die een lied speelden en/of zongen. Rond een uur of 10 nam ik afscheid van hen. Hannah gaf me een knuffel en zei: ‘Ik vond het zo ontzettend leuk dat je erbij kon zijn!’ Dat was natuurlijk geheel wederzijds, het was echt een eer erbij te mogen zijn.

Mirjam Schippers (25) is één van de tien jongeren die deze zomer vloggen en bloggen over hun vakantie voor Puntuit. Mirjam komt uit Barneveld en werkt voor het vijfde jaar au pair in hetzelfde gezin in Engeland. Dit is haar zevende blog. De eerste, tweede, derde, vierde, vijfde en zesde  blog lees je hier.