Wie: Marianne Sangala-Meeuwsen (27) en Constantine Sangala (25)
Waar: Chigumula, Malawi
Wat: „Samen met een vriendin heb ik bijna twee jaar in het weesdorp van Stichting Stephanos in Malawi gewerkt. Constantines zusje woonde daar. Toen zij naar het voortgezet onderwijs ging, vertrok zij uit het weesdorp. We bleven echter contact houden: ze nodigde mijn vriendin en mij uit bij haar thuis. Daar heb ik Constantine ontmoet.”
Hoe: „Ik had hem verteld dat ik geen relatie wilde. Maar hoe vaker we elkaar zagen, hoe meer ik daaraan begon te twijfelen. In februari 2014 kregen we verkering. Mijn omgeving reageerde niet onverdeeld positief. Ook mijn familie schrok in eerste instantie. In december kwam Constantine naar Nederland. Toen is hij langere tijd bij ons in huis geweest en heeft mijn familie een fijne band met hem gekregen. In juli 2016 zijn we getrouwd en zijn we in Malawi gaan wonen omdat we de mensen daar willen helpen met onze stichting. Wat de doorslag gaf in onze relatie, is dat ik de overtuiging kreeg dat de Heere het goed vond.”
Mooi: „Dat je van elkaar kunt leren en een bredere kijk op de wereld krijgt. Ook de gastvrijheid hier vind ik heel mooi. De mensen hebben altijd tijd voor elkaar.”
Moeilijk: „Ik ken de taal niet en kan me daardoor een vreemdeling voelen. Daarom ben ik met een taalcursus begonnen. Wat ik ook moeilijk vind, zijn begrafenissen hier. De vrouwen huilen heel hard en kort, daarna zijn ze weer aan het koken, praten en lachen. Ook vind ik het wel eens lastig dat gasten hier gerust een hele dag blijven. En over tijd denken we allebei anders. Constantine zegt als hij weg gaat bijvoorbeeld: ik ben zeker om drie uur thuis. Dan is hij er om vijf uur nog niet.”
Advies? „Ik ben heel gelukkig met Constantine, maar zou niet iedereen aanraden een interculturele relatie aan te gaan. Je moet, zeker wat geloof betreft, op één lijn zitten en je beiden goed aan elkaar kunnen aanpassen.”
Dit artikel stond eerder in het magazine Terdege.
