„Het is uitdagend om in twee werelden te leven. Op een plek waar het anders is dan je ouders gewend zijn. In een kerk die niet aan een kerkverband verbonden is. Je ouders geven je wel wat mee van de Gereformeerde Gemeenten, maar ik ben opgegroeid in een internationale gemeente. Ook weer wennen als je hier bent. De gereformeerde gemeente van Wageningen is onze thuisgemeente. Ik was twee toen we naar China verhuisden. Alles wat ik in de Wageningse gemeente heb meegemaakt, was tijdens verlofperiodes, meestal om de paar jaar in de zomermaanden. Nu zijn we zes maanden met verlof in Nederland.
Het leven in China is anders dan hier. Ik volg thuisonderwijs en ga niet naar school. Het is een Amerikaans schoolsysteem, gelijkwaardig aan vwo 6. Met leeftijdsgenoten heb ik in China weinig contact, meestal met andere buitenlanders, vooral Amerikanen. De vriendengroep verandert vaak, doordat gezinnen komen en weer vertrekken. Dat is anders dan wanneer je hier vrienden van kerk of school hebt. Ik heb hier wel vrienden in de gemeente of van bevriende gezinnen die vroeger in Wageningen kerkten, maar niet van school.
Als ik in China ben, heb ik weinig contact met jongeren in Nederland, alleen met een neef. Nu ben ik zes maanden hier, dus vind ik contacten belangrijker dan anders. En waarschijnlijk kom ik volgende zomer naar Nederland om te gaan studeren. In mei heb ik examens. Voor Nederlands trouwens al in november, een inburgeringsexamen voor mensen met Nederlands als tweede taal. Anders kun je je hier niet inschrijven op een universiteit.”
Eén kerkdienst
Tijdens het gesprek zoekt Adjan een enkele keer naar een Nederlands woord, terwijl het Engels voor op zijn tong ligt. „School heb ik altijd in het Engels gedaan. Mijn Engels is eigenlijk beter dan mijn Nederlands. Thuis praten we grotendeels Nederlands. Bij het thuisonderwijs gaat godsdienst ook in het Nederlands.
Op zondag gaan we één keer naar een internationale kerk. De dienst is in een hotelzaal. ’s Middags kunnen we meestal de morgendienst in Wageningen meeluisteren. In China doe ik soms voor kerktijd met vrienden spelletjes en daarna gaan we samen naar de kerk. De prediking is daar vrijer in tekstinterpretatie dan hier. Het is mooi om vast te stellen wat je als gemeente samenbindt. Verschillen doen er dan minder toe.
Uiteindelijk zijn we hier op aarde niet thuis. Ik heb hier niet het gevoel niet thuis te zijn, maar ook niet het gevoel: hier hoor ik. Ook in een heel ander land, Brazilië bijvoorbeeld, zou ik prima kunnen wonen. In China is niets van onszelf. Iedereen die een huis koopt, weet dat het na zeventig jaar eigendom van de overheid wordt. Alle onroerend goed is uiteindelijk van de Chinese overheid. Dat heeft Mao ingesteld.”
Ondanks de afstand volgt Adjan de Nederlandse politiek met belangstelling. Vorig jaar was er een laat debat bij de Algemene Politieke Beschouwingen. In China kon hij daardoor voor schooltijd de bijdrage van de SGP zien. En ook anderhalve week geleden zag hij de bijdrage van de SGP. „Getuigen van wat je gelooft, en dan zonder dat mensen denken: „Daar heb je hem weer met zijn praatje.” Mooi dat dat kan. In China is er geen publiek debat, je hebt er maar één partij. Er zijn geen verkiezingen, zoals hier.”
Open dagen
„Het liefst zou ik exacte wetenschappen, filosofie of rechten gaan studeren. Daarom ga ik dit najaar open dagen bezoeken. Ik houd van technische vakken, maar sluit een toekomst in de politiek ook niet uit. Ik zou er met een ander perspectief in komen, ik heb meer ervaring in het buitenland en dat kan met betrekking tot China wel belangrijk zijn.
China speelt een grote rol in de wereldpolitiek, door de nieuwe zijderoute en de handelsoorlog met Amerika. Het is overal bij betrokken, ook bijvoorbeeld bij de conflicten in het Midden-Oosten, al komt dat in de media niet altijd naar voren. Houd in de gaten wat er in de wereld gaande is en bid daarvoor!”
