[youtube]
Soms lijkt het alsof de boot wil vertrekken, zo schudt en stampt het vaartuig aan de kade in Nijmegen. Het water in de Waal staat op deze dinsdagavond hoog en de stroming is sterk. Maar de studenten van Happietaria Nijmegen zijn er al aan gewend en hebben ondertussen zeebenen. En ze hebben het er graag voor over, want zo’n fantastische locatie voor hun tijdelijke restaurant krijgen ze niet snel nog een keer.
De salonboot is op z'n minst bijzonder te noemen
Judith (20) gooit in het keukengedeelte van het restaurant wat aardappelpartjes in de frituurpan. „Degene die dit jaar pand-coördinator is, heeft het echt goed gedaan. Vorig jaar had ik die functie, maar toen zaten we niet zo mooi als nu.” Ze is onderdeel van het keukenteam en samen met Rosita (22) verantwoordelijk voor de hoofdgerechten.
Happietaria’s, tijdelijke restaurants waarvan de opbrengst voor een goed doel is bestemd, zijn er al sinds 1993. Niets nieuws dus. Maar de salonboot die een aantal christelijke studentenverenigingen in Nijmegen dit jaar heeft weten vast te leggen voor hun happietaria, is op z’n minst bijzonder te noemen.
„Als commissie hopen we samen met zo’n 350 vrijwilligers en sponsors op een opbrengst van 35.000 euro”, aldus Rebecca Robbemond (21), voorzitter van de Happietaria Nijmegen. „Dat zijn meer dan duizend maaltijden, dus we kunnen nog wel even vooruit tot en met 4 maart. Maar we hopen, nee, we bídden dat het allemaal gaat lukken. Het geld gaat naar stichting Tear, voor een ontwikkelingsproject in Noord-India.”
Ah, dat verklaart de wat Indisch aandoende menukaart. Jan Dirk (20), student politicologie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, geniet van zijn samosa, bladerdeeg gevuld met Indiaas gekruide groenten. „Het smaakt goed, lekker pittig. Ik vind het leuk dat de organisatie het menu heeft aangepast aan het doel waarvoor ze hier bezig is. Zo kom je een beetje in de sfeer.”
Samen met een aantal medestudenten zit hij aan een grote tafel. Waarom hij koos voor eten bij deze happietaria? „We hebben vanavond Bijbelkring en wilden samen de avond ontspannen beginnen. Wat is er dan mooier dan lekker te eten voor het goede doel?”
Gasten zitten aan de tafels, eten en drinken en hebben het zichtbaar goed naar hun zin. Gastvrouw Lisanne Grasdijk (21) loopt rond en praat met gasten over India, over Tear en over deze happietaria, waar sommige studenten meer dan dertig uur per week aan vrije tijd in stoppen. „Mensen reageren heel positief als ze horen wat het uiteindelijke doel is. Ik probeer alle gasten even te spreken. Lekker eten is natuurlijk fijn, maar ik vind het minstens zo belangrijk dat mensen zich bewust worden van de armoede in India. Want daar doen we het uiteindelijk voor.”
En dus hopen de studenten op een extraatje als de maaltijd afgerekend wordt. Op de placemats die op de tafeltjes liggen, is de hint in ieder geval duidelijk. „Geven was nog nooit zo lekker.”