Het maakt ook uit voor je reactie. Bij je vriendin begin je enthousiast te vertellen over dat middagje winkelen met je zus, die je echt gestimuleerd heeft dit te kopen. Die jongen werp je misschien een minder vriendelijke blik toe; hij zal het toch wel niet menen.
En nu jij; hoe reageren anderen op jou als je iets zegt, iets vertelt? Ben je betrouwbaar; meen je wat je zegt of is er ergens een ondertoon van spot, jaloezie, minachting misschien wel. Verdiep je je in de mensen met wie je praat of ratel je maar een eind voor het vaderland weg, zonder je echt te interesseren voor degene die je spreekt?
Dan kan het zo maar zijn dat je iemand geen recht doet, dat je iemand met een akelig gevoel achterlaat, terwijl je zoveel goed had kunnen doen; iemand juist een hart onder de riem had kunnen steken. Sterker nog; je had in je woorden en daden kunnen laten blijken dat je een christen bent, want christenen zijn toch altijd geloofwaardig, oprecht?
Of niet? Misschien heb jij wel een andere ervaring; je kent mensen die zeggen christen te zijn en die niet geloofwaardig zijn. Die niet doen wat ze zeggen, die niet menen wat ze zeggen, mensen die er een verborgen agenda op na houden.
En wat doet dat met jou? Laat het je stimuleren om bij jezelf te rade te gaan; het komt erop aan dat jij geloofwaardig bent. Omdat je een christen bent; iemand die Christus volgt. Laat je ja, ja zijn en je nee, nee, omdat Christus het geboden heeft.
Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven. Wat Hij belooft heeft, doet Hij altijd. Misschien zie je het niet altijd scherp, maar bid de Heere om geloof, waardoor ook jij 'mag verkondigen dat de HEERE recht is; Hij is mijn Rotssteen en in Hem is geen onrecht'(Ps. 92:16).
