Met hun idee zijn er drie problemen in één klap de wereld uit geholpen: de beperkte ruimte in de aula, rokende leeringen bij de buitendeuren en een tekort aan bankjes op het plein. Vrijdag dingen de tweedejaars met hun plan naar de prijzen van de bouwwedstrijd tussen elf scholen (zie ”Wedstrijd”). Gerrit de Weerd neemt het woord en vertelt in een notendop welk plan de groep de afgelopen maanden heeft gesmeed.

Platform

„Wij willen een platform maken op 3 meter hoogte. In de aula moet die 3,5 meter naar binnen uitsteken, maar je moet ook naar buiten kunnen lopen. Daar moet het platform 5 meter uitsteken. Onder het platform kun je dan roken zonder nat te worden en we plaatsen er extra bankjes.” Op de balustrade komen zonnepanelen. „Dat is goed voor het milieu.”

De razend enthousiaste jongens ontvouwen hun plan in de docentenkamer. Op de pc verschijnt een 3D-tekening van de huidige aula, die een paar jaar geleden aan het eeuwenoude gebouw werd toegevoegd. Jan van den Bosch stak menig vrij uurtje in het tekenen van het wonderlijk realistische virtuele gebouw waar je met muis en cursor doorheen kunt vliegen. De studenten hebben hun verhaal tot in de puntjes voorbereid. Zelfs aan de koffie is gedacht.

Architect

„Dit is Archicad, een tekenprogramma dat architecten gebruiken”, vertelt Jan niet zonder trots. „Alle materialen en afmetingen kun je in dit programma kwijt. Thuis heb ik bijvoorbeeld een badkamer ontworpen, maar dit is natuurlijk wel een slagje groter.”
Toch wil Jan geen architect worden. „Ik werk liever buiten, uitvoerende lijkt me een mooi beroep.” Jacob-Willem de Boer is dat met hem eens. „Je werkt dan met je handen, maar ook met je hoofd.” Gerrit wordt het liefst constructeur. „Op de overkapping bij de aula komen veel mensen. Ik vind het het mooi om uit te rekenen hoe groot een kolom die de overkapping draagt, moet worden. En hoe je de paal het beste op de vloer kunt zetten, want daar komen enorme krachten op.” Geert Berkhout is de stille dromer: „Ik wil wél graag architect worden. Tot nu toe ontwierp ik tuinhuisjes. Misschien kan ik ooit naar Dubai om daar een wolkenkrabber te ontwerpen.”

Trots

De leerlingen nemen hun toekomst serieus. „Door dit project leren we zelf een plan te bedenken en te ontwerpen. Samenwerken is daarbij belangrijk, in je eentje red je dit niet”, weet Geert. Gerrit vult aan: „Ik heb geleerd om goed te presenteren. Het moet kort en krachtig, anders nemen bedrijven je niet serieus.”
Bouwkundedocent Jeroen van Gilst is trots op zijn pupillen. „Ik vind het knap hoe deze jongens anderen weten te overtuigen van hun plan. Zelfs de locatiemanager wisten ze enthousiast te maken. Heel veel mensen zouden dit plan zien als een toevoeging aan de school.”
Of de aula in de toekomst ook daadwerkelijk een luifel rijker wordt, blijft nog even spannend. Van Gilst: „Wanneer de jongens de wedstrijd winnen, moeten er genoeg sponsors zijn. En dan moeten we met de gemeente overleggen of het mag.” Maar dat is van later zorg. „Wij horen van iedereen dat we moeten winnen”, aldus de jongens.

Wedstrijd

„De afdeling Amersfoort van organisatie Bouwend Nederland, een brancheorganisatie in de bouwwereld, heeft een wedstrijd uitgeschreven voor scholen in de regio”, legt Geert Berkhout uit. „De school met het beste plan krijgt 9000 euro gesponsord.” Eerst schatten de jongens de bouwkosten voor hun idee op zo’n 50.000 euro, maar dat viel tegen. Momenteel proberen de jongens de kosten tot 100.000 euro te beperken. „Daarom zoeken we sponsors en proberen we zo veel mogelijk likes op Facebook en YouTube te krijgen”, aldus Geert.
In totaal doen er elf scholen aan de wedstrijd mee. De drie beste inzendingen worden uitgenodigd voor de finale op 13 april. „Ik hoop dat de Hoornbeeckgroep wint. Het zou moeten kunnen”, denkt docent Van Gilst. „Maar je weet nooit wat de jury doet.”

Boomhut, hangmat, of platform

De presentatie van hun bouwplan een aantal weken eerder op de Wegwijsbeurs ging wat minder gelikt dan de presentatie van vandaag. Zodra de beurs ter sprake komt, ontstaat er hilariteit in de groep. De jongens hadden geen kaartjes voor de beurs. Eenmaal aangekomen schrokken ze zich een hoedje. Veel standhouders liepen in pak. Jan: „Wij liepen gewoon in een spijkerbroek. We hadden echt zoiets van: O nee, dit wordt niks.”
De anders zo fanatieke jongens besloten eerst maar eens een spelletje te spelen om van de schrik te bekomen. Daarna was het zoeken naar een staplaats. Ook dat had nogal wat voeten in de aarde. Eenmaal gevonden moesten de jongens mensen gaan aanspreken.
„We wilden onder bezoekers een enquête houden over wat de beste oplossing zou zijn voor onze te kleine aula”, vertelt Jan. „Nu heeft de ene helft van de school om 12 uur pauze, en de andere helft om halfeen. Dat is niet altijd leuk. Zeker niet als je een vriend of vriendin hebt die in de andere groep zit. Die zie je dan praktisch nooit.”
De jongens bevroegen 200 mensen op de beurs over wat zij het beste plan zouden vinden. Een boomhut, hangmatten, of een platform in de aula. „We probeerden ervan mensen te overtuigen voor het platform te kiezen, want dat was ons idee. Als je meedeed aan ons onderzoek, kon je een vispakket winnen”, vertelt de Urker Geert Berkhout.

Op de foto: Geert Berkhout (18) uit Urk, Gerrit de Weerd (17) uit Uddel, Jacob-Willem de Boer (18) uit Urk en Jan van den Bosch (17) uit Barneveld (v.l.n.r.) in de aula van het Hoornbeeck College, locatie Amersfoort.